Trots
2014-37 Bestaat het wel of bestaat het niet: toeval. Is het toeval dat ik deze week twee keer met een moodboard ben geconfronteerd, terwijl in de 51 jaar dat ik op deze aardbol rondloop dat altijd aan mij voorbij is gegaan?
Toch is het zo. Op het werk worden de eerste schetsen voor het jaarplan 2015 samengevat op een moodboard. Door een toevallige (!) samenloop van omstandigheden was ik redelijk nauw betrokken bij het maken van het moodboard van onze afdeling. Dat was nadat ik een dag eerder het moodboard van Sybrand had gezien. Ik kan je zeggen dat daar hele andere zaken op staan.
Dinsdag hadden we dubbel feest. Toevallig (!) vielen Ninke's 22ste verjaardag en de uitreiking van het propedeusediploma van Sybrand op dezelfde dag. Wat een bijzondere dag; een dag die zo'n gloeiend trots gevoel geeft. Heerlijk gevoel is dat. Taartje eten, cadeautjes uitpakken, samen uiteten; het klinkt allemaal zo gewoon maar wanneer de kinderen hun eigen leven gaan leiden wordt het vanzelf weer bijzonder. En dus de diploma-uitreiking.
Ouders, familie en vrienden werden duidelijk gemaakt dat de studenten die hun propedeuse in één jaar hadden binnengehaald een superprestatie hebben geleverd. Dat werd met cijfers ondersteund. Vorig jaar zijn er 196 leerlingen gestart met de opleiding Bedrijfseconomie; 106 zitten nu nog op school, terwijl 54 studenten in het eerste jaar hun P hebben gehaald. Nog geen 30% dus. Naast deze cijfers was er een persoonlijk woord voor elke leerling door de SLB'er (studieloopbaanbegeleider). En daar komt het moodboard weer ter sprake.
Bij de start van het eerste studiejaar heeft Sybrand een moodboard gemaakt. Hierop heeft hij onderwerpen gezet die hem bezighielden. Een schets van zijn leven op dat moment. Naast een racegame, waterpolo, bier en Comedy Central stond daar de cd 'Californication' op. Een cd van een band die Sybrand al een groot deel van zijn leven meedraagt: Red Hot Chili Peppers. Een aantal jaar geleden hebben Sybrand en ik ze nep-live gezien in een bioscoop in Groningen. Een live optreden van de Peppers in Duitsland die integraal werd uitgezonden in verschillende bioscopen over de hele wereld.
Vervolgens nam de SLB'er ons mee naar hoe ze tegen Sybrand aankijkt: enthousiast, op kamers wonend (er zijn maar twee in zijn klas die dat doen), leuke vent, bekeken studerend, opbouwend kritisch, een forse ontwikkeling doormakend. Wanneer je dat iemand anders hoort zeggen over je zoon kun je maar een ding zijn: supertrots. Mooiste vond ik eigenlijk dat ze nog vertelde dat Sybrand het altijd erg fijn vond om in het weekend weer naar zijn ouders te gaan.
En dat is toevallig niet omdat de was moet worden gedaan.