226: Sound Pollution in Stockholm
Ken je dat? Je loopt door een winkelstraat en je partner wordt aangetrokken door ongeveer elke kleding- en schoenenzaak die je voorbij komt. Ach, alles went en sinds een paar jaar heb ik zelf ook een afwijking.
Wanneer we door ons eigen stadje Sneek lopen moet ik toch elke keer even door de tweedehands bakken van VIP Records grasduinen. Je weet nooit of er weer nieuwe aanvoer is geweest. Stel je voor dat je wat mist. Ook Mijn Tafel heeft een heel aardig aanbod. In Leeuwarden moet ik mezelf af en toe beheersen. In de Voorstreek zitten een aantal fijne platenzaken. Qua looks is het niet veel maar het aanbod is divers en wordt regelmatig ververst. Je kunt me daar zo een uurtje neerzetten.
Nog hongeriger word ik wanneer we naar een andere plaats gaan. Van te voren even googelen of er ook vinylzaken zijn en er dan 'toevallig' tegen aan lopen. Dat is het mooiste. Voor het eerst over de drempel van een onbekende zaak stappen, de geur opsneuven en dan: aanvallen.
Nog specialer: een platenzaak in het buitenland. Laten we nu afgelopen weekend in Stockholm zijn geweest. Mijn zoektocht op voorhand doet me in de handen wrijven. Het aanbod is groot. Waar ze exact zitten zoek ik van tevoren niet uit. We lopen er vast wel tegenaan. En dan doen we.
Op de eerste dag zijn we in Gamla Stan, het historische stadshart. En daar komen we zaak nummer één tegen: Sound Pollution. Een naam waarover is nagedacht. Als we de deur opendoen, komen hardrock-/metalgeluiden ons tegemoet. Een korte blik door de bakken en de uitstraling van de winkel geven de indruk dat we hier geen Abba of songfestivalmateriaal zullen tegenkomen. Ik vraag de zwaar getatoeëerde, langharige man achter de balie of we hier vooral heavy metal tegenkomen. De man bevestigt, allervriendelijkst, dit beeld. Het kwartje van de naam van de winkel valt.
Vanuit nature check ik de G, wie weet kom ik nog wat van de Nederlandse The Gathering tegen. Van origine toch een deathmetal en gothic band en daarom een plaats in Sound Pollution waardig. Ik vind niets en vraag onze Swedish tattoo guy of hij mijn bandje kent. Dat niet maar een zoektocht door zijn geautomatiseerde voorraad leert dat hij diverse vinyl albums van The Gathering in zijn magazijn heeft liggen. Een magazijn dat vier keer de omvang van de winkel heeft. Na 11,3 seconden komt hij triomfantelijk met Accessories terug. We raken in gesprek, de muziek van mijn bandje schalt ondertussen door de zaak. Hij beveelt het Abba-museum van harte aan en noemt ook nog specifiek de extra tentoonstelling over zestig jaren songfestival. En zo blijkt maar weer: don't judge a book by it's cover.
De daaropvolgende dagen komen we nog een aantal schitterende platenzaken tegen zoals Pet Sounds en Bengans met muziek die veel meer in mijn straatje past (en waar ik me laat verleiden tot diverse aankopen). Maar niets overtreft de ontmoeting met de Swedish tattoo guy van Sound Pollution.