Quality time
2013-28 Een aantal dagen quality time met mijn maat Bert. Zo heb ik het afgelopen weekend, dat wij samen in Amsterdam doorbrachten, ervaren. We hebben allerlei activiteiten ondernomen. Maar uiteindelijk gaat het om de wijze waarop je met elkaar omgaat, gesprekken met elkaar voert, elkaar vertrouwt. Deze dagen waren een bevestiging van wat we allebei al lang weten: deze vriendschap gaat door dik en dun.
De aanleiding: Rock Werchter 2013 had ik met potlood in mijn agenda geschreven. Maar toen kwam dit voorjaar de aankondiging dat Atoms for Peace (zie blog 1213-08) op 7 juli zou optreden in de HMH in Amsterdam. Daar wilde ik dus bij zijn. Werchter verdween naar de achtergrond, zeker toen ik hoorde dat een dag later ook Editors Amsterdam zouden bezoeken. Op mijn verjaardag had ik van Bert een gezamenlijk bezoek aan een waddeneiland gekregen. Dat waddeneiland heb ik, in goed overleg, ingeruild voor onze hoofdstad.
De hoofdingrediënten waren weliswaar bekend maar van de rest van het programma had Bert mij niets verteld. Direct na aankomst in het centrum van Mokum (het laatste stuk met de pont) stapten we op de door ons zelf meegebrachte fiets voor een art tour door Amsterdam (artofbiking.eu). We zijn bijgepraat over de architectuur die bekend staat als de Amsterdamse school. We hebben twee atelierwoningen aan de Zomerdijkstraat bezocht en daar met twee kunstenaars gesproken (Jet Schepp en Ruud Lanfermeijer). De tour eindigde met een optreden van een jazzcombo. Hierin speelde medeorganisator Paul Mundy baritonsax. Aardig detail is dat hij in de jaren negentig nog heeft getoerd met Buddy Guy.
Een hele relaxte aanloop naar een avond met de pulserende beats van Atoms for Peace. Ik sta nog wel eens wat bij een concert wat onwennig om me heen te kijken hoe andere mensen bewegen. Nu werd ik vanaf de eerste klanken meegevoerd en heb ik me helemaal laten gaan. Me niets aantrekkend van mijn omgeving. Ook Flea en Thom Yorke gaan voor 100% op in de door hun voorgebrachte klanken: wat een topconcert. Ook Bert liet zich niet helemaal onbetuigd ...
De tweede dag pakken we weer de fiets om de stad te verkennen. Bert merkt op dat het centrum hartstikke compact is. Een gevleugelde uitspraak die hij eigenlijk voor elke stad gebruikt. We lunchen in de Jordaan en genieten: het weer, het gezelschap, de plek, het plaatje is compleet. We komen langs poptempel Paradiso en lopen via een geopende deur naar binnen. Het volgende moment staan we op het podium en kijken naar een lege zaal. Heel bijzonder. Maar we zien en doen nog veel meer, want ja, alles ligt zo dicht bijelkaar.
Tegen de avond fietsen we naar het Westergasterrein. We willen daar eerst wat eten maar wanneer we de bestelling doorgeven blijkt dat men door de grote aanloop de keuken sluit. In Amsterdam!! Gelukkig is er een lieve Amsterdamse die een alternatieve bestemming weet. En dan het concert van Editors in de Gashouder (een oude silo). Het was een prima optreden met een hele goede setlist. Maar Atoms for Peace verslaan, nee, dat doet Editors niet.
We hebben een geweldig weekend gehad maar we moeten natuurlijk niet overdrijven. Vlak voor de terugreis naar het Noorden wilde Bert nog naar woonmall Villa Arena; toen we daar samen door heen liepen leken we verdacht veel op een getrouwd stel. Dan weet je dus dat je aan het doorslaan bent.