Mijn sterrenhemel
2014-42 Ideeën hebben soms tijd nodig om tot wasdom te komen. Zo is het ook met mijn sterrenhemel. Al meer dan een jaar sluimerde bij mij de gedachte om op een of andere wijze uiting te geven aan alle liveconcerten die ik ooit heb bezocht. De vraag was alleen hoe. Een plakboek is leuk maar ligt het leeuwendeel van de tijd in een kast stof te verzamelen.
Ik wil graag in één oogopslag kunnen zien waar ik de afgelopen 30 jaar met zoveel liefde op terugkijk. Zodat bij het lezen van een bandnaam, een zangeres of een zanger herinneringen worden opgeroepen aan dat concert, de locatie en de mensen met wie ik daar ben geweest. Natuurlijk is mijn muziekkamer daar de geëigende plaats voor. Het eureka moment is uiteindelijk voorbij gekomen. Een van de wanden heb ik volledig bestickerd met alle artiesten die ik ooit live heb gezien. Naamstickers in verschillende grootte, lettertype en kleur. Het is een unieke verzameling; de verbindende schakel tussen al deze artiesten ben ik. Dat is toch een prachtig gegeven.
De diversiteit is groot: van Korn naar Rob de Nijs; van Sade naar Radiohead en van Hallo Venray naar Bruno Mars. Van zeer onpersoonlijke locaties (Muse in de Brabanthallen) tot prachtige plekken (Mattanja Joy Bradley in een kerk in Oude Bildtzijl). In totaal schitteren er zo'n 120 sterren aan mijn wand. Overal zit een verhaal bij: sommige bands heb ik wel tien keer gezien (The Gathering); andere heb ik maar een deel van het concert meegemaakt (Black Eyed Peas tijdens Rock Werchter). Michael Jackson en Amy Winehouse zijn overleden, Krezip en Johan zijn gestopt. Ik ben met een verscheidenheid van mensen naar concerten geweest en een enkele keer alleen (Paul McCartney en Simply Red).
Ik was 23 jaar toen ik voor het eerst naar een 'echt' concert ging: Simply Red. Mick Hucknall en consorten stonden nog aan het begin van hun loopbaan. Alleen nog maar bekend van hun hit Holding Back The Years. Ze traden op in een zaal van de Universiteit van Enschede. Kaartjes kocht je bij een platenwinkel. Ik stond in een lange rij en het was maar hopen dat ik nog een plaatsbewijs kon bemachtigen. Op een gegeven moment, ik was nog niet aan de beurt, werd omgeroepen dat de kaarten waren uitverkocht. Balen natuurlijk. Maar er kwam nog een mededeling achteraan: ze hadden nog één los kaartje, of iemand die wilde hebben. Dat werd dus mijn kaartje. Mijn ticket naar de live concerten wereld. Door het concert van Simply Red ontvlamde bij mij een vuur wat nog steeds niet is gedoofd. Wat als ik dat kaartje niet had kunnen bemachtigen? Zou het dan anders zijn gelopen?
Zo kan ik tijden liggen dagdromen onder mijn sterrenhemel. Elke naam doet een luikje openen naar mijn verleden. Maar wat ook mooi is: er is nog genoeg ruimte op de wand om nieuwe hoofdstukken toe te voegen. Om nieuwe geschiedenis te schrijven. Ik kan niet wachten.