John, Paul, George en Ringo
2013-30 Wat mij altijd weer verbaast is de gigantische productie die The Beatles - want daar staan de vier beroemde voornamen voor - in de zeven jaar van hun bestaan (van 1963 tot en met 1969) hebben gerealiseerd. In totaal 13 albums, 5 films en in de beginjaren veel, heel veel liveoptredens. Daar tussendoor verschenen dan ook nog singles die niet op albums stonden. Kom daar tegenwoordig nog maar eens mee.
The Beatles zijn voor mij magie, de buitencategorie. Muziek is er in allerlei verschijningen en maakt verschillende emoties in me los. The Beatles staan daar boven. Alsof het werk dat zij hebben voortgebracht niet van deze wereld is. De diversiteit, de kracht, de harmonie, de eenvoud, de complexiteit, de genialiteit is uniek en zal nooit worden overtroffen. Ik kan bijvoorbeeld Taxman 100 keer horen en bij de 101ste luisterbeurt heeft dit nummer nog net zoveel kracht en sprankelt het nog net zo als de eerste keer. En dat geldt niet voor één nummer; nee, dat is van toepassing op het grootste deel van hun repertoire. Ongelofelijk vind ik dat.
Ik heb een natuurlijke connectie met The Beatles: onze levenslijn start namelijk bijna op hetzelfde punt. Op 1 februari 1963 zag ik het levenslicht, terwijl The Beatles hun eerste plaat Please Please Me op 11 februari opnamen. Maar net zo als dat met je levenspartner of een goede vriend het geval is lopen levenslijnen niet altijd synchroon. Ik heb geen enkele herinnering aan The Beatles ten tijde van hun actieve loopbaan. Dat verklaart mijn honger naar alle informatie die beschikbaar is over die periode. Natuurlijk alle muziek, maar ook documentaires (The Anthology), films, bezoek aan Liverpool (blog 2013-02), en liveoptreden Paul McCartney (blog 2013-24).
De eerste keer dat onze levenspaden kruisten was halverwege de jaren zeventig met de aanschaf van de Red Album. Een verzamelaar van hits over de periode 1963-1966. Het mooie is dat Annewieke, voordat we verkering kregen, de blauwe had gekocht! Dat soort symboliek vind ik prachtig. De vonk met The Beatles, in tegenstelling tot die met Annewieke, sloeg nog niet over. Pas in 1986, twintig jaar na verschijning, kocht ik Sgt. Pepper's lonely hearts club band. Het was de tijd dat de cd werd geïntroduceerd; dit was mijn tweede cd. Een prachtplaat maar de echte hartstocht onstond pas toen ik kort daarna Revolver en Rubber Soul als setje kocht. The Beatles en ik hadden elkaar gevonden en sindsdien zijn we onafscheidelijk.
Ik moet The Beatles wel delen met vele miljoenen andere luisteraars. Maar wat is er mooier om je geluk en plezier te delen met zoveel mogelijk andere mensen. De top 2000 is hier een mooi voorbeeld van: jaarlijks staan er bijna 50 singles van The Fab Four in deze lijst. En elke keer als ze voorbij komen gaat de radio een stukje harder: hoe mooi is dat.
Vraag me nou niet wat ik het beste nummer van The Beatles vind want dat is net zoiets als vragen welke van mijn kinderen ik het leukste vind. Daar kun je gewoon geen antwoord op geven. Mijn advies: geniet van alle smaken die John, Paul, George en Ringo te bieden hebben.