Mijn ideale muziekavond
2014-47 Blog nummer 100. Het is nu bijna twee jaar geleden dat ik ben gestart met het delen van mijn muzikale voorkeuren. Tijd voor een klein feestje. Net zo als Zomergasten en Saturday Night (DWDD) zou ik een tv-avond willen samenstellen. Een avond met muziek en fragmenten uit documentaires die mij na aan het hart liggen. Presentatie van de avond wil ik laten verzorgen door Leo Blokhuis. Jullie zijn hierbij allemaal uitgenodigd om de opnames in de studio bij te wonen.
Iedereen die in de muziek zit is schatplichtig aan The Beatles. Daarom begint de avond met een fragment uit The Beatles Anthology. Terug naar eind jaren vijftig. Het ontstaan van de band in Liverpool. Aansluitend een song van de Fab Four: From Me To You. Niet de beste maar de titel drukt wel uit wat ik met deze avond wil bereiken. Ik wil jullie graag deelgenoot maken van de muziek die mijn bloed sneller laat stromen. Die mij opbeurt in mindere tijden. Die mij ultiem genoegen schenkt. Mijn cadeau voor jullie.
De avond is in thema's opgebouwd. Om te beginnen mijn jeugdjaren. The Police, Dire Straits en Genesis staan voor altijd op mijn harde schijf gebrand. Huiswerk maken en platen draaien op mijn kamer. Rond half vier thee drinken met mijn moeder en broer, zes uur warm eten en daarna afwassen. Het leven was nog ongecompliceerd. De jaren tachtig/negentig zetten wereldsterren op de kaart en brachten nieuwe inspiratiebronnen voort. Er gaat nog steeds geen week voorbij of er schalt wel een nummer van Prince, Michael Jackson, Radiohead of R.E.M. door mijn boxen. Het tijdsbeeld wordt prachtig gevangen door Live Aid uit 1985. Het benefietconcert voor Ethiopië tegen hongersnood. Natuurlijk wil ik graag de wederopstanding van een van de grootste bands ooit zien: Queen.
Naast de mainstreampop heb ik ook altijd gehouden van de alternatieve muziek; platen met een scherp randje. Bandjes die niet of nauwelijks in de top 40 terechtkomen maar eerlijke, gejaagde, soms rammelende gitaarpop/rock and roll produceren. Voorbeelden door de jaren heen zijn The Smiths, dEUS, Arctic Monkeys en Arcade Fire. Here Comes The Night van laatstgenoemde tijdens Pinkpop 2014: dreigend onweer, striemende regen, confettisnippers en gedreven spelende muzikanten maken dit tot een betoverend schouwspel.
Tijd voor de muzikale gast in de studio: Anneke van Giersbergen. Wat Anneke met haar stem, uitstraling en muziek aan emoties bij mij los kan maken is ongeëvenaard. Het toppunt van extase is wanneer ze 'Travel' samen met haar voormalige bandmaatjes van The Gathering zou spelen. Ik heb alle vertrouwen in de producent van mijn tv-avond dat hij/zei hierin zal slagen. Na deze hemelgang is het weer zaak om met beide benen op de grond te landen. Dat gaat zeker lukken wanneer ik jullie mijn 'betonnen' kant laat zien: Metallica, Korn, Linkin' Park en Led Zeppelin. Hell Yeah! Whole Lotta Love staat al jaren in mijn top10 van beste platen ooit.
Presentator Leo Blokhuis maakt minidocumentaires voor de top 2000. Een schets van een band of artiest die jaren geleden (tijdelijk) in de belangstelling heeft gestaan. Graag zou ik hier een boeketje van willen zien. Suggesties die ik nog aan zou willen dragen voor nieuwe docu's: Van Halen, Alides Hidding van de Time Bandits en Steve Miller Band. Een ander verbindend element in mijn muzieksmaak is melancholie. Een gemoedstoestand waar ik dicht bij mezelf kom; ik ervaar de muziek als balans- en rustgevend. Voorbeelden hiervan zijn Damien Rice, Tori Amos (Winter), Elbow (Fugitive Motel) en Tindersticks (My Oblivion). In het verlengde ligt de documentaire 'Searching for sugar man'. Een zoektocht naar een in de vergetelheid geraakte zanger, Rodriguez.
Het is tijd voor de beentjes van de vloer. Dit doen we door in een tijdmachine te stappen die begint in de sixties met Marvin Gaye en via Bill Withers, Beastie Boys, Faithless, Justin Timberlake, Jay Z en Typhoon ons weer in het heden brengt. De avond wordt besloten met de docufilm 'Soundcity'. De liefde voor de muziek spat in deze film - over een legendarische platenstudio in Los Angeles - van het scherm. Paul McCartney doet ook mee waardoor de cirkel van de avond weer rond is.
De voorpret is al mooi maar stel je voor dat dit ooit werkelijkheid zou worden.