Het was me het muziek weekje wel weer
2013-43 Tjonge, wat een bewogen muziek week hebben we beleefd; een week met zowel hoogte- als dieptepunten. Hierbij een overzicht waarin blog bekenden Jay-Z, Fleetwood Mac, Tindersticks en Queens of the Stone Age een rol in spelen. Maar ook Lou Reed doet zijn laatste Walk on the wild side.
Jay-Z was in ons land en het tv-programma 'Jinek op Zondag' heeft hier aandacht aan besteed. Eva Jinek zocht via twitter fans waarmee ze afgelopen zondag kort in gesprek ging. Dat leek me wel wat dus ik heb mijn blog (39) over Jay-Z gemaild. De volgende dag word ik door de redactie van Jinek op Zondag gebeld. En zo was ik opeens nog maar één vergadering van de eindredactie van mijn tv-debuut vandaan. Uiteindelijk is het niet doorgegaan maar het is wel een bewijs dat de nieuwe media ervoor kan zorgen dat je dingen in beweging kunt zetten.
Lou Reed, medeoprichter van The Velvet Underground (VU), is op 71-jarige leeftijd overleden. Ik heb diverse keren getracht mezelf de veel bewierookte debuutplaat van VU (met de banaanhoes van Andy Warhol) eigen te maken maar het is me niet gelukt. Ook het latere werk van Lou Reed heeft me niet weten te pakken. Maar toch - het is wel Lou Reed - een popicoon die het leven laat. De warmte waarmee er de afgelopen dagen over hem is gesproken doet me wel wat; waarom lukt het mij nou niet om zijn muziek te bevatten.
Dinsdag werd ik opgeschrikt door het nieuws dat er kanker is geconstateerd bij John McVie, bassist van Fleetwood Mac. Het hoe en wat vertelt het verhaal niet maar alle toekomstige concerten zijn tot nader order geannuleerd. Dit betekent dat het (voorlopig?) laatste concert afgelopen zaterdag in Nederland was. Bij het eerste Ziggodome concert van een paar weken geleden waren Henk en ik (blog 40). En nu maar hopen dat dit niet echt John zijn laatste optreden was.
Ook Tindersticks hoop ik nog vaker te mogen zien. Niets wijst er overigens op dat deze band noodgedwongen zou moeten stoppen. Maar allemachtig, wat was ik snipverkouden. Met allerlei hulpmiddelen zoals dampo, potters, aspirines, neusspray en zakdoeken heb ik ervoor gezorgd dat ik niet snotterend, hoestend en niezend in het Concertgebouw in Amsterdam zat. Een concert van Tindersticks onderga je namelijk in alle rust; elementen die de balans verstoren zijn dan niet op zijn plaats. Sterker nog, zanger Stuart Staples kan daar flink geagiteerd door raken. En ik snap dat wel. Want wat is die muziek mooi, verstild, voorzien van spanningsbogen en met af en toe een kleine mogelijkheid tot een heupbeweging (al zittend). De locatie, de akoestiek en het gezelschap zorgden voor een uiterst fraaie omlijsting.
En toen was daar opeens het bericht dat Queens of the Stone Age (blog 37) op 9 november een optreden gaat geven in Tivoli, Utrecht. Een geweldige kans om een band die normaal grote concertzalen en festivals platspeelt nu in de betrekkelijke intimiteit aan het werk te zien. Door een ingewikkelde procedure ben ik er nog niet in geslaagd om kaarten te bemachtigen dus bij deze de oproep: help me alsjeblieft aan twee kaarten. Je zou me er een heel groot plezier mee doen.
Het toetje van deze week is ongetwijfeld Amira. Maria Callas in pocketformaat verovert de wereld via Youtube. Een operastem in een meisjeslichaam van negen jaar. Ik kan heel slecht de verbinding leggen tussen de doorleefde stem en het lichaam wat deze stem voortbrengt. Amira ontroert tot op het bot maar ze laat me in verwarring achter.
En zo eindigt een bewogen muziekweek waarbij een Glamourland strove mij door het hoofd schiet: 'gaat het weer een beetje meneer Dijkstra?'