Glad IJs?
2013-06
Het is 32 jaar geleden dat Doe Maar zijn eerste hit liet optekenen: Sinds een dag of twee. Subtitel van dit nummer is 32 Jaar. Hoe mooi is dat want 32 jaar na dato staat Doe Maar gewoon weer op te treden in Martiniplaza in Groningen! En ik was daar bij. Maar eerst een stap terug in de tijd.
Doe Maar werd in 1978 opgericht door Ernst Jansz en ging in 1980 bijna ter ziele vanwege een gebrek aan belangstelling. Om de laatste contractuele verplichtingen na te komen werd Henny Vrienten gevraagd de baspartijen te verzorgen. Dit blijkt het startpunt te zijn van een Nederlandse zegetocht die zijn gelijke niet kent. De oorzaak hiervan kan worden toegeschreven aan diverse factoren: de chemie en plezier tussen de bandleden onderling, de Nederlandstalige teksten (die zorgde voor een hausse aan nieuwe Nederlandstalige bands) en wat mij betreft van doorslaggevende betekenis: de keuze voor ska en reggae (inhakend op de Engelse stroming met o.a. The Specials, Madness en The Selecter). Wat ook niet mag worden vergeten: de marketing campagne waarbij de kleuren fluoriserend groen en zuurstok roze dé blikvangers waren en de fysieke aantrekkingskracht van Jansz en Vrienten. De echte hysterie (gillende en flauwvallende meiden) rondom Doe Maar heeft overigens maar betrekkelijk kort geduurd. Dit startte op het moment dat de single 'De Bom' in november 1982 werd uitgebracht en duurde tot februari 1984 toen de stekker er door de mannen zelf werd uitgetrokken. Belangrijkste reden hiervoor: alle randzaken rondom de roem werd de mannen teveel. Men werd hierdoor teveel weggedreven van de basis: het beleven van plezier aan het spelen in een bandje.
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. In 2000 vindt een reünie plaatst die resulteert in een nieuwe cd (Klaar) terwijl men in 2000 maar liefst 16 keer in Ahoy, Rotterdam optreedt. Als een ware Heintje Davids komt Doe Maar opnieuw terug in 2008 en vervolgens weer in 2012 met Symphonica in Rosso. Omdat de mannen het zo naar hun zin hebben plakken ze er nog een concertreeks aan vast: Glad IJs.
Muzikaal gezien heb ik Doe Maar altijd een hele leuke band gevonden en omdat ik ze nog nooit heb gezien moest het er nu toch maar eens een keer van komen. Want wie weet is dit echt de laatste keer. Henny Vrienten en Ernst Jansz worden dit jaar namelijk 65 jaar! Na het groots opgezette Symphonica in Rosso is de Glad IJs tour echt back to basics. We staan dicht bij het podium waardoor we een prima zicht hebben op wat zich daar afspeelt. Live bestaat Doe Maar uit zeven personen, inclusief de 66 jarige Joost Belinfante, het los/vast lid van Doe Maar. En wat een geweldige band is het; het spelplezier spat er van alle kanten af. Het geluid is top, alle instrumenten komen goed uit de mix; met name de drumkit van Rene van Collum klinkt helder als kristal. Vrienten bespeelt zijn bas én het publiek à la zijn tijdgenoot Sting. Jansz bindt de muziek met zijn toetsen en prachtige stem. Hendriks vult zoals altijd de gaten en Belinfante is een fenomeen (Nederwiet!). De mannen stralen de hele avond; en dat slaat over op het publiek. Ik heb het hele concert (ruim 2 uur) met een smile van oor tot oor gestaan.
Glad IJs? Doe Maar laat het ijs smelten door hun enthousiasme en laat Martiniplaza op zijn grondvesten schudden.
WE WANT MORE!
