Eeuwige vriendschap
2013-40 Het is zelden dat alle puzzelstukjes ineens in elkaar vallen. Maar afgelopen maandag was zo'n dag waar dit wel het geval was. Wat begon als een gewone werkdag eindigde in een 'extraordinary night'. Een avond die zijn oorsprong vond in mijn blog (2013-05) over de heruitgave van het album Rumours van Fleetwood Mac (FM).
Henk reageerde hierop: 'wanneer FM in Nederland komt dan wil ik ze ook graag zien'. Ik was met stomheid geslagen. Henk ken ik al bijna mijn hele leven. Een vriendschap die teruggaat tot de tweede klas van de lagere school. Door de verhuizing van Genemuiden naar Emmeloord kwam ik nieuw in deze klas terecht; ik werd bij Henk en Henk in een groepje gezet. Hoe het de andere Henk in zijn leven is vergaan weet ik niet maar 'mijn' Henk en ik hebben elkaar nooit meer uit het oog verloren. Lief en leed hebben we met elkaar gedeeld, soms op afstand, maar in moeilijke tijden weet je elkaar altijd te vinden. En ik heb dus nooit geweten dat Henk een liefhebber is van FM!
De puzzelstukjes beginnen zich te vormen want nog geen week later kondigde FM een Europese tournee aan waarin de Ziggodome in Amsterdam ook zou worden aangedaan. In de gedroomde 'Rumours - Tusk' bezetting (exclusief Christine McVie); een bezetting die bijna net zo ver teruggaat als de vriendschap tussen Henk en mij. Begin februari wisten wij dat we op 7 oktober een nieuwe fase van onze relatie zouden gaan verkennen. We hadden namelijk nog nooit samen een concert bezocht - sterker nog - Henk is nog nooit bij een 'echt' popconcert geweest.
En dan zit je dus opeens in de Ziggodome, tweede ring, bijna recht tegenover het podium. Zestienduizend mannen en vrouwen in afwachting op wat komen gaat. Gemiddelde leeftijd schat ik in op 40-45 jaar. Veel stellen, ook ouders met hun kinderen en Henk en ik dus. Zouden de bandleden er een beetje zin in hebben, hoe is het geluid en wat zou Henk er van vinden? Ik als doorgewinterde concertganger vond het eigenlijk wel een beetje spannend. Er is vanavond geen voorprogramma. Dat is best wel bijzonder. Om kwart over acht precies gaan de zaallichten uit en FM komt uit de startblokken met 'Second hand news'. Het geluid staat nog wat schel; de gitaar van Lindsey staat wel erg hard; gaat dit wel goedkomen?
Maar vanaf het tweede nummer is het bingo. Er is aan een aantal knoppen gedraaid en het geluid is nu perfect. Wat we dan beleven is een avond om niet snel te vergeten. Het eerste uur is fenomenaal met songs van met name Rumours en Tusk; dan zakt het iets in maar de finale is vanaf Gold dust woman opnieuw groots. En wat een variëteit: Tusk is bombastisch, Landslide heel intiem, Gold dust woman is psychedelisch, I'm so afraid rockt, Big love is gedreven en dan hebben we nog Sara. Wat moet je daar nu van zeggen - 'ontroerend mooi' - komt in de buurt van het gevoel wat het bij mij oproept. Het moment dat Stevie naar Lindsey loopt en even kort, verstilt met hem danst. Er welt een traan op in mijn rechterooghoek. Ik voel het nog steeds. Dit zegt eigenlijk alles. De bandleden die zoveel met elkaar mee hebben gemaakt. Maar wat uiteindelijk overblijft is vriendschap, respect en liefde naar elkaar toe. En je voelt dat dit tot de laatste stoel zo wordt beleefd. Mooi hoor.
Henk en ik zijn twee totaal verschillende personen wanneer het gaat om het uiten van gevoelens bij muziek. Ik ben redelijk expressief; tijdens het begin van het concert hou ik me nog wat in maar bij I'm so afraid laat ik me helemaal gaan. Dat kan hè, als je al een historie van 42 jaar met elkaar hebt. Deze avond vallen de puzzelstukjes van Fleetwood Mac en Henk en ik gezamenlijk in elkaar.