Kroningsdagmuziek
2013-18 Wat kun je er nog over schrijven: de kroningsdag op 30 april. Alles is denk ik wel gezegd. Superlatieven kwamen tekort om onder woorden te brengen wat voor een fijne dag het is geweest. En het was een prachtige dag; heel mooi vond ik dat dit gevoel de volgende dag ook massaal op het werk werd uitgesproken. Toch wil ik er nog een paragraaf aan toevoegen.
Een muzikale paragraaf wel te verstaan. Daar wringt trouwens wel een beetje de schoen want van welke muziek houdt ons nieuwbakken koningskoppel nu eigenlijk? In zijn algemeenheid laten ze daar niet heel veel over los. Toen Máxima in 2009 het glazen huis van 3FM afsloot was daar wel een openhartig moment. Ze gaf aan dat ze een groot fan is van Anouk. Dat ze ook al eens een concert van haar heeft bezocht. En met Argentijns bloed ben je natuurlijk liefhebber van de tango: de traantjes bij de huwelijksplechtigheid toen Carel Kraayenhof zijn bandoneon bespeelde herinneren we ons natuurlijk allemaal. Maar waar de voorkeur van Wim-Lex naar uit gaat; ik weet het niet. Ik heb wel eens gelezen dat hij lekker kon feesten op het genre René Froger/Gerard Jolink (pfff) maar misschien staat hij wel te headbangen op Metallica, te heupwiegen bij de muziek van Rihanna of houdt hij meer van een kamerorkestje op zondagmiddag. Wie het weet mag het zeggen.
Wat ik wel weet is dat het koningspaar van Armin van Buuren houdt. In 2009, bij de viering van het 400-jarig bestaan van New York, dansten ze al bij hem op het podium. En dat deden ze op Kroningsdag nog eens dunnetjes over. En nu met de drie dochters erbij. Een kippenvelmoment; en dat was niet de eerste keer. Vlak daarvoor speelde het Koninklijk Concertgebouworkest namelijk Ravel's Bolero (de bijdrage van van Buuren was niet hoorbaar). Wat een majestueuze opbouw heeft dit stuk, van heel klein naar heel groot.
Geloof het of niet maar ik hoorde op Kroningsdag voor het eerst het Koningslied. Ik vond het perfect passen in het dagprogramma. Veel Nederlandse zangers en zangeressen op het podium die met zijn allen een gloedvol lied brachten. Wim-Lex, Máxima en de kids stonden te genieten en ook aan de kade werd flink meegezongen. Mooi toch! En ja, ik was ook wat minder gecharmeerd van de rap, maar die 20 seconden waren wel om door te komen. Er was een andere rapper die wel een onuitwisbare indruk maakte met zijn bijdrage: Ali B. De anders altijd zo hyperactieve Ali B straalde een natuurlijke rust uit. Zijn ogen tintelden, hij stond als een huis. Prachtig. De laatste regels van zijn rap waren: 'Een echte Koning? Die kun je ook herkennen zonder kroon, Een echte Koning? Dat bent u gewoon'. De interactie tussen de Koning en Ali B was voelbaar.
Tja, na zoveel mooie momenten wil je alles zien en horen. En dan kom je dus uit bij onze nationale walskoning: André Rieu. Je kunt alleen maar respect hebben voor een man die de wals weer terug heeft gebracht in de wereld. Tevens is hij een van de best verkopende artiesten in de wereld. Toch weet hij mij niet echt te bekoren; het was allemaal wel heel plat.
Ik heb nog steeds geen pasklaar antwoord op de vraag wat nu de echte muzieksmaak is van het Koningspaar . Maar ze hebben in ieder geval een eigen lied: Wilhemus van Nassouwe...