Sabbatical
Stel je eens voor: na jarenlang hard werken de mogelijkheid krijgen om een sabbatical van twee maanden op te nemen in het midden van de zomer. Het overkwam mij vorig jaar door een zelfgekozen wisseling van functie. Vijftig jaar, bijna 25 jaar gelukkig getrouwd en een dochter en een zoon die allebei de goede afslag in hun leven hebben genomen. En dan zomaar negen weken lang niks te hoeven doen. Dat is eigenlijk te mooi om waar te zijn.
De eerste weken van mijn zelfverworven vrijetijd was een combinatie van ontspannen en inspannen. Centraal hierin stond de racefiets. Dagelijks alles omtrent de Tour de France opslurpen, boeken van Bert Wagendorp en ..... lezen en natuurlijk zelf fietsen. Heerlijk over de Friese wegen zoeven waarbij ik de virtuele competitie met mijn broer aanging wie de meeste fietskilometers in juli zou maken. Of dat nou zo slim was?
Halverwege mijn sabbatical was de vakantie gepland. Al van kinds af aan ben ik in de zomervakantie twee weken naar het buitenland geweest. Eerst met mijn ouders; vervolgens met ons eigen gezin. Maanden van te voren wordt een reis naar Frankrijk, Spanje of Italië geboekt. Vorige zomer hadden we een prachtige Toscaanse Agriturismo geboekt, een verbouwde boerderij met appartementen en een zwembad op een heuveltop. Wat hadden we een zin om ons te laven aan de Italiaanse keuken, de zon en elkaars gezelschap. Natuurlijk ging de racefiets mee zodat ik mijn opgedane conditie kon etaleren in het glooiende Italiaanse landschap.
Maar het kwam niet zo ver. De avond voor vertrek vlamde opeens een koorts in mij op die in korte tijd 40 graden Celscius bereikte. De diagnose van de huisarts luidde de volgende dag: blaasontsteking. Tevens kregen we te horen dat het absoluut niet verantwoord was om op vakantie te gaan. Nu was ik niet eens in staat om op mijn benen te staan, laat staan 1.400 kilometer in de auto te gaan zitten. Ik nam de mededeling voor kennisgeving aan maar voor de andere gezinsleden moest de knop vanzelfsprekend wel even om worden gezet. In plaats van de auto inpakken konden de koffers weer worden uitgepakt.
Het tweede deel van mij sabbatical heeft volledig bestaan uit een langzaam herstel. Hier waren uiteindelijk drie antibioricumkuren en veel rust voor nodig. Uit onderzoek bleek dat de, voor mijn doen, vele fietskilometers wellicht een deel van de oorzaak van de blaasontsteking zijn geweest. Ook al is die kans maar gering; een jaar na dato ervaar ik dat deze constatering mijn plezier in het fietsen grotendeels heeft ontnomen.
Kijk ik nu terug op een mislukte zomer? Absoluut niet. Dat we niet naar Italië zijn geweest was even slikken maar er zijn ergere dingen in het leven. Verder is gezondheid belangrijker dan een goede wielerprestatie. Ten slotte merk je in dit soort periodes dat je terug kunt vallen op een select groepje mensen die er echt voor je zijn. Dat is pas echt waardevol. En dat ook de zogenaamde burgerlijke dingen dicht bij huis best leuk kunnen zijn. Een bezoek aan de zandsculpturen in Sneek, de toeristische markt in Workum en de tuinfair in Sondel. Het gaat er uiteindelijk niet om wat je doet maar met wie je het doet.