De beelden die een popsong kunnen oproepen
2014-34 Veertig naakte, zwetende, lichamen zitten op elkaar gepakt in een grote blokhut. De temperatuur is opgeschroefd tot 75 graden Celcius. De meeste mensen zitten met de ogen dicht. Zijn in extase. Ondanks de hitte voelen de gezichten vreemd aan. Tintelend, koud. Twee vrouwen wapperen af en toe met een handdoek. Dat gewapper zorgt zeker niet voor koelte.
Dit is niet een slechte scene uit een erotische thriller maar een tafereel dat zich dagelijks in de Nederlandse sauna's voordoet: opgietingen. Bij sauna De Veluwse Bron brengt de combinatie van muziek, Shine On You Crazy Diamond van Pink Floyd, en een opgieting met mentholkristallen je daadwerkelijk in hogere sferen.
Ook de leden van Pink Floyd verkeerden tijdens het opnameproces van het album Wish You Were Here (1975) regelmatig in extatische sferen maar dat kwam dan met name door het gebruik van geestverruimende middelen. Syd Barrett was eind jaren zestig uit de band gezet omdat hij een grootverbruiker van drugs was. Maar het was een ontslag met bloedend hart. De mannen waren Syd, hofleverancier van de jarenzestig hits, allerminst vergeten. Na het immense succes van Dark side of the Moon (1973) was het lastig om met een opvolger te komen. Men raakte in een melancholische trip en de thematiek van Wish You Were Here werd nostalgie. Nostalgie die werd opgehangen aan oud-bandlid Syd Barrett.
In Shine on You crazy Diamond (SOYCD) zit de voornaam van Barret verwerkt; de album titel mag je ook een rechtstreekse verwijzing noemen naar de tijden met het voormalige bandlid. In die omstandigheden hebben Roger Waters, David Gilmour en Richard Wright SOYCD gecomponeerd. Bijzonder is dat het nummer uit negen te onderscheiden secties bestaat. Op de lp is SOYCD opgesplitst in twee delen. Wish You Were Here start met de eerste vijf secties (waar wij in de sauna op wegdreven); plaatkant twee sluit af met de laatste vier secties. Heel bijzonder.
Waters, Gilmour en Wright zullen veel beelden hebben gehad bij het tot stand komen van SOYCD maar ik kan me toch niet voorstellen dat een sauna opgieting hier een van was. Dat is het mooie van muziek. Zodra een compositie wordt losgelaten op de mensheid gaat het een eigen leven leiden. Worden er verschillende herinneringen en gevoelens aan een song gekoppeld. Het moet toch een heerlijk gevoel voor een liedjesschrijver zijn wanneer veertig jaar na dato er nog steeds mensen zijn die nieuwe associaties krijgen met SOYCD.
Dat kwartiertje in de blokhut, de tintelingen veroorzaakt door de mentholkristallen, de muziek van Pink Floyd: wat een trip!