De soundtrack van mijn huwelijk
2014-27 Al het goede komt in drieën wordt wel eens gezegd. Daarom kom ik nog één keer terug op mijn 25-jarig huwelijk met Annewieke. Deze keer via het mooiste medium wat er voor mij is: muziek. Ik heb een soundtrack samengesteld met artiesten en of liedjes die deze periode typeren.
Ik koppel mijn eerste gedachte aan Annewieke altijd aan Kate Bush: Wuthering heights. Waarom kan ik niet meer goed terughalen. Bij het uitkomen van deze single was zij 14 en ik 15 jaar. We kennen elkaar dus al een tijdje. Andere artiesten uit onze beginjaren jaren die typisch bij Annewieke passen zijn Andrew Gold (Never let her slip away), Whitney Houston (toen ze nog fris en fruitig was) en Christopher Cross (Ride like the wind).
In Hengelo gingen we midden jaren tachtig samen met Linze en buurjongen Gerard met enige regelmaat naar de disco. Dr. John en De Siepel waren populaire uitgaansgelegenheden. Op de dansvloer lekker meeschreeuwen met Shout van Tears for Fears: heerlijk. Iemand die niet op deze soundtrack mag ontbreken is Rob de Nijs. Zeker in de jaren tachtig kocht ik elke elpee van hem; ik werd ingepakt door de wijze waarop hij emoties wist over te brengen. Daarnaast had (en heeft) hij een hele goede liveband. Ik heb Annewieke hierin meegetrokken; we hebben hem diverse keren live aan het werk gezien.
Een speciaal plekje in ons hart heeft het concert van Lionel Richie in 1992. Op het moment dat Richie één van de grote popsterren ter wereld was kondigde hij een verrassingsconcert aan in het knusse - maar voor Richie's status - kleine Vredenburg in Utrecht. Wat het zo speciaal maakte was dat Annewieke op dat moment zwanger was van Ninke. Met een beetje vrije interpretatie past de tekst van My Destiny zo mooi op het nog opgeboren nieuwe leven. Op deze soundtrack horen ook de nummers waar we Ninke en Sybrand direct aan linken. Voor Ninke is dat I Would Stay van Krezip. Ze heeft deze single maar ook andere cd's van Krezip ontzettend veel geluisterd. Ik ben samen met haar naar hun afscheidsconcert geweest: dat was een erg warm maar vooral 'Sweet Goodbye'. Drops of Jupiter van Train en Sybrand zullen voor het leven aan elkaar gekoppeld zijn. Helemaal gek was hij van deze plaat. Lange tijd leek Train een eendagsvlieg te zijn maar de afgelopen jaren hebben ze opnieuw succes met ontzettend suffe, vervelende liedjes. Gelukkig hebben we onze dierbare herinnering aan het prachtige Drops of Jupiter.
Barry Ryan's Love Is Love markeerde de start van ons huwelijk omdat deze muziek is gemonteerd op de videoband van onze trouwdag. Ik vind dat Love And Marriage van Frank Sinatra nu ook een plaatsje in onze huwelijkscanon verdiend omdat hij 25 jaar na dato in het restaurant werd gedraaid waar wij hebben getoast op ons jubileum. Eens te meer omdat Sinatra ook al de stad bezong waar Annewieke, Ninke, Sybrand en ik ons jubileumfeestje hebben gevierd: New York.
De muzikale voorkeuren van Annewieke en mij verschillen behoorlijk maar we vinden elkaar ook regelmatig. Samen hebben we al diverse concerten bezocht. A Balladeer mag daarbij niet onbenoemd blijven want ook Ninke en Sybrand waren bij dit huisconcert in IJlst: heel speciaal. Verder kijk ik hem heel veel genoegen terug op Sade (inclusief overnachting in Rotterdam) en Ben Howard (waarbij ik Annewieke liet kennismaken met hét poppodium van Nederland: Paradiso).
De komende jaren zullen er vast nog nieuwe nummers aan deze soundtrack worden toegevoegd en ik hoop dat we later - veel later - samen mogen evolueren tot de 'Oude Mensen' uit het Rob de Nijs nummer.