Boudewijn de Groot: bijna 50 jaar pophistorie
2013-45 Het nieuwe theaterseizoen 2013-2014 in Sneek meldt zich voor het eerst middels een uitgebreide gids waarin alle voorstellingen zijn opgenomen. Ergens in mei nemen Annewieke en ik al beslissingen waar we de volgende winter naar toe gaan. Al bladerend kwamen we ook Boudewijn de Groot tegen. Leuk om die ook nog een keer te zien. Laten we hem ook maar aanvinken.
Zo gemakkelijk gaat dat; je betaalt de factuur en je weet dat je het komende seizoen weer een aantal leuke avonden tegemoet gaat. Dit gaat dit denk ik bij veel mensen op deze wijze. Maar wat voor wereld schuilt er nu achter zo'n catalogus, al die voorstellingen, al die mensen, al die weerbarstige carrières. Daar moest ik aan denken toen ik Boudewijn op het podium zag staan. Het is bijna vijftig jaar geleden dat De Groot (20 mei 1944) voor het eerst in een muziekstudio stond om een aantal liedjes op te nemen. In die 50 jaar heeft de man heel veel meegemaakt en heeft zijn muziek er voor gezorgd dat hij in zijn levensonderhoud heeft kunnen voorzien. Maar niet alleen dat van hemzelf; via zijn naam zijn ook vele andere monden gevoed.
Van de mensen achter de schermen (van het licht, de zaalmix, de roadies, de tekstschrijvers, de opnamestudio's, de platenmaatschappijen, sessiemuzikanten etc) maar ook van de muzikanten die De Groot begeleiden op het podium. En die bandleden nemen ook hun verleden mee; hebben hun eigen - al dan niet - succesvolle carrières (gehad). Daar moest ik afgelopen zondag ook aan denken toen ik het aanplakbiljet van de theater tour zag. Want wat een pophistorie staat er naast Boudewijn op het podium: Ernst Jansz, Jan Hendriks, Marcel de Groot, Oke Danielson. Jansz, de oprichter van Doe Maar (blog 6), en Hendriks (ook Doe Maar) zitten al jaren in de begeleidingsband van de Groot (zij waren ze er zondag niet bij). Sterker nog: Jansz en Henny Vrienten speelden samen midden jaren zeventig, nog vóór de oprichting van Doe Maar, al met Boudewijn de Groot!
Om samen met je zoon (Marcel de Groot; ook al weer 49 jaar) op het podium te staan moet toch ook heel bijzonder zijn. Niks geen generatiekloof, samen de meest intieme songs spelen, prachtig. Ook Marcel heeft zijn eigen carrière gehad maar is tegenwoordig vooral een veelgevraagd gitarist. En dan hebben we nog Oke Danielson. Ik dacht in zijn naam de voormalige keyboard speler van de Time Bandits (midden jaren tachtig diverse hits) te herkennen maar het 'witte matje' was veranderd in een enigszins kalende bruinharige man. Ik ging aan mijzelf twijfelen; dit kon hem toch niet zijn. Maar toen hij op het einde van het concert een draagbaar keyboard als een gitaar om zijn nek hing (zijn handelsmerk bij de Time Bandits) was ik er toch wel vrij zeker van. Navraag bij violiste Monique Lansdorp na afloop bracht de bevestiging. Danielson speelde ook nog in The Meteors, Danny Lademacher's Innersleeve, was gastmuzikant op Rock the Boat van de onlangs overleden Forrest, is geluidsontwerper voor een Zweeds synthesizermerk, geeft les aan het conservatorium in Rotterdam etc.
Deze samenbundeling van ervaring stond zondag volledig in dienst van Boudewijn de Groot. Niets geen effect bejag. Eerlijke songs met af en toe een verhaal uit het verleden. Songs die volledig worden gedragen door zijn stem; zijn fluwelen stem die nog niets aan kracht heeft ingeboet. Wat is het toch mooi wanneer je de beschikking hebt over zo'n mooi instrument. Dit was veel meer dan 'leuk'; we waren getuige van bijna 50 jaar pophistorie op het podium.