48 Hours
Na 25 maanden te hebben gewerkt in Boekarest is Ninke weer terug in Nederland. Dit is een verslag van haar laatste 48 uren op Roemeense bodem. Voorlopig althans, want dat ze terug zal komen is, gelet op alle uitnodigingen, een zekerheidje.
Om kleding, schoenen en aanverwanten mee terug te kunnen nemen ben ik met een lege koffer naar Boekarest gevlogen. De heenreis kende wel enkele stressmomentjes. Bijna halverwege Leystad konden we weer terug omdat ik mijn medicijnen vergeten was. Daardoor een trein later op weg naar Schiphol. Vlakbij Boekarest kwamen we in een onweersbui terecht. Forse turbulentie en net op het moment dat de piloot de wielen aan de grond wil zetten trekt hij het vliegtuig weer de lucht in. Er is te veel rugwind, waardoor de kans op doorschieten, mede in verband met de natte landingsbaan, te groot is. Bij de tweede poging gaat het goed.
Ik sluit mijn dochter om een uur of zes lokale tijd in de armen en met de Übertaxi (wat werkt dat super) rijden we eerst naar het appartement van Ninke en vervolgens met de metro naar het centrum. We hebben afgesproken om samen met een Griekse collega, Panos, te eten. Dat Ninke kind aan huis is in deze wereldstad blijkt wel uit het feit dat we in de metro nog een Panos tegenkomen (niet alle Grieken heten trouwens Panos wordt me verzekerd). En bij het restaurant ontmoet Ninke nog twee bekenden. Nederlanders dit keer, Henk en Timothy.
We hebben een superavond: bijkletsen, lekker eten, biertje drinken en over muziek praten. Het blijkt dat Panos liefhebber is van indie, doom, jaren tachtig muziek en Black Sabbath. Goede gast die Panos! We hebben qua muziek veel overeenkomsten en Black Sabbath ga ik uitproberen.
De volgende ochtend is het serious business. Ninke heeft al veel schoongemaakt en we doen nu de laatste slag. Ninke haalt ontbijt/lunch, gaat de laatste koffer pakken en spullen selecteren die in Boekie achterblijven. Ik gooi me op de keuken (stoffen, soppen) en stofzuigen. Moe maar voldaan kappen we er na een paar uur mee. Even lekker languit, airco aan, relaxen. Om een uur of vier gaan we weer richting centrum. Eerst langs de Raiffeisenbank om Ninke's geld te transformeren van de LEI naar de EUR rekening. Daarna naar een coffeeshop. Om koffie te drinken. Echt waar.
De slotavond vieren we in Control Club. Dit is Ninke's stamclub waar je heerlijk buiten kunt zitten en binnen, in twee verschillende zalen, los kunt gaan op de betere muziek. Hier heeft Ninke ook diverse liveoptredens (van o.a. Warhaus en J. Bernardt) gezien. Panos is weer van de partij. En ook Evokia, Carmen en haar nieuwe vriend en Simo. Ik heb mijn 'dansschoenen' aangedaan. De voetjes gaan van de vloer. Ik krijg een nieuwe bijnaam 'Daddy Cool' en de kneepjes van de betere techno moves worden me bijgebracht door Ninke en Panos. Er wordt afscheid genomen. Moeilijke momenten, dat zeker, maar Ninke houdt zich goed. Om een uur of twee ploffen we vermoeid op bed.
De laatste ochtend worden we vlak voor de wekker om negen uur uit bed gebeld. Catalin en zijn moeder staan voor de deur, even later voegt Anamaria zich aan het gezelschap toe. Ze zijn een half uur te vroeg voor de afspraak met de huisbaas. Wij springen snel onder de douche en wachten vervolgens op wat komen gaat. Omdat er problemen worden verwacht en de huisbaas geen Engels spreekt, heeft Ninke een ontvangscomité geregeld. En dat is maar goed ook. Er ontspint zich een pittige discussie waarbij de oude en nieuwe cultuur botsen. Corruptie versus womanpower. De huisbaas (politieagent) komt met allerlei nonargumenten om de borg in zijn zak te kunnen houden. De moeder van Catalin dient hem op een professionele wijze van repliek en realiseert een goede deal. Wat nog in een contractje wordt bevestigd. De huisbaas is in zijn wiek geschoten en we moeten het appartement direct verlaten. We schrapen ons boeltje snel bij elkaar en vertrekken naar het vliegveld. Daar ontbijten we, poetsen onze tanden en herschikken nog wat spullen in de koffers/handbagage. Pfff, dat is nog eens opstaan de hard way.
De vlucht naar huis verloopt soepel en Annewieke sluit ons in de armen op Schiphol. Ninke heeft een uitdagende periode afgesloten. Ze heeft de afgelopen twee jaar een berg aan levenservaring opgedaan waardoor ze nu met alle vertrouwen een volgende stap in haar leven kan zetten.