221 Zomerreces
'Maar voor je 't weet is heel die zomer al weer lang voorbij' zong Gerard Cox ooit. Dat kun je wel stellen Gerard. Sterker nog, de zomer van dit jaar viel wel heel erg vroeg. Niet getreurd: het is tijd om de spreekwoordelijke pen weer ter hand te nemen. Een zomerreces van maar liefst twee maanden maakt hongerig. Het was een bijzondere zomer.
Stel je de volgende situatie eens voor. Je hebt er ruim een jaar hard werken opzitten in een nieuwe job. Dit na een grondige reorganisatie. Je haalt veel voldoening uit je werk en voelt je als een vis in het water. Het is tijd om vakantie te vieren. Vlak voordat het vliegtuig vanaf Schiphol vertrekt drink je nog een kop koffie in de vertrekhal. Er komt een app op je telefoon binnen. Argeloos lees je hem, waarschijnlijk een wens voor een prettige vakantie. So far so good.
Nou nee, niet echt. Ik (had je vast wel in de gaten) lees dat onze afdeling opnieuw op de schop gaat en dat ik maar moet afwachten of ik daar weer een onderdeel van uit ga maken. Slik, lekkere timing. Meer iets voor een filmscript lijkt me. Natuurlijk wist ik dat er iets stond te gebeuren maar ik had het momentum graag samen met mijn collega's gedeeld. We zijn ondertussen twee maanden verder, mijn plekje is vooreerst weer 'veiliggesteld' maar dat geldt lang niet voor iedereen. Vele collega's gaan een onzekere tijd tegemoet. De reacties vliegen vele kanten op. En dat doet wat met me.
Zoals altijd werkt muziek in zo'n situatie troostend, helend. Enerzijds maak ik een trip down memory lane omdat ik al weken verstoken ben van muziek van mijn platenspeler. Daarom heb ik de cd-collectie maar weer eens afgestoft. Pareltjes van The Verve, Alanis Morissette en Smashing Pumpkins komen langs. Anderzijds laaf ik me aan nieuwe muziek van The National, Arcade Fire en Queens of the Stone Age.
Een moment dat mijn hart opensprong kwam deze week uit onverwachte hoek. In een nieuw tv programma ontvangt Ilse de Lange Nederlandse muzikanten op haar veranda in Nashville, Tennessee. Op zoek naar de country roots bij haar gasten. De genietbaarheid van het programma hangt erg samen met de gast. De wijze waarop Ilse interviews afneemt en het voorleesgehalte van teksten die over het beeld schieten is namelijk voor verbetering vatbaar en komt nogal amateuristisch over (to put it mildly).
Maar Barry Hay maakt alles meer dan goed. De zanger van Golden Earring is de verpersoonlijking van sex, drugs en rock-'n-roll. Zich altijd een stoere pose aanmetend. Afstand bewarend. Maar dat de man een klein hartje heeft bleek al uit de bio HAY, geschreven door Sander Donkers, die in september 2016 het levenslicht zag. In Radar Love haalt Hay een song van Brenda Lee aan: Coming on strong. De moeder van Barry was gek op Brenda Lee waardoor hij opgegroeid is met haar muziek. Brenda is een idool voor Barry uit vervlogen tijden en dat spat van het beeld wanneer hij haar voor het eerst in zijn leven ontmoet. Ondanks de eeuwige zonnebril zie je de ontroering, de spontaniteit, de puurheid, de verlegenheid van Barry Hay als hij Brenda Lee in de armen sluit. De countryversie van Radar Love die volgt, waar Brenda ook haar bijdrage aan levert, is werkelijk prachtig.
Dank je wel programmamakers en Ilse de Lange dat jullie deze kant van Barry Hay hebben laten zien.