210: Road to anywhere
In deze blog laat ik mezelf toe om eens even ongegeneerd te dagdromen. Een blog over afstand, snelheid van voortbewegen, verbazing, verschillen in cultuur, verbinding, het wegennet, de luchtbrug, de omgeving. Geïnspireerd geraakt door de reisverslagen van mijn vriend Henk.
Henk maakt met zijn gezin een roadtrip in een camper door Amerika. Henk woont gevoelsmatig vlakbij. Namelijk in Leeuwarden. In dezelfde provincie, we spreken de zelfde taal en we zijn onderdeel van dezelfde cultuur. Maar klopt dat wel? Binnen de provincie zijn lokale verschillen, met Nederlands, Fries en stadsfries worden verschillende talen gesproken en waar Leeuwarden vooral verslingerd is aan voetbal staat Sneek bekend om haar volleybalgrootheden. En wat is dichtbij? Dat hangt af van de wijze van vervoer. Met de auto 20 minuten, op de fiets een uur, wandelend ben je toch wel vijf uur onderweg.
Met een camper van Chicago naar San Francisco. Alleen al door de plaatsnamen begin ik te associëren. Chicago in de jaren dertig, de drooglegging, criminaliteit, Al Capone. San Francisco: be sure to wear flowers in your hair. Enkele duizenden kilometers worden over de Amerikaanse wegen overbrugd. Via het luchtruim is het een kwestie van uren, over de weg met een camper enkele weken. Met de wegenkaart als beste vriend. Want er zijn meerdere wegen die leiden naar het einddoel.
Rijdend over Route 66, de heilige graal op wegengebied. Steeds weer een nieuw landschap voor je uitrollend. Alle plaatsnamen en parken die zo bekend in de oren klinken. Alsof je je op een filmset waant. Ik zie mezelf al 'Prince-lijk' crushen in mijn Little Red Corvette of My Daddy's Thunderbird. Radar love schalt uit de radio, terwijl mijn bijrijdster (Marylin Monroe?) net haar hoofddoek verliest door een plotselinge windvlaag.
Onze dochter Ninke woont gevoelsmatig ver weg. In Boekarest, de hoofdstad van Roemenië. Een land met een andere achtergrond, een ander welvaartsniveau, een andere historie. Met een achterland waar je jaren terug de tijd in gaat. Maar toch, wanneer ik daar voet aan de grond zet voelt het vertrouwd. Omdat Ninke daar is. En Ninke is nog geen spat is veranderd. Natuurlijk heeft ze zich doorontwikkeld en is wereldwijs geworden maar in de kern is ze nog steeds hetzelfde meisje van weleer. En ik vlieg sneller naar Boekarest dan dat ik wandel naar Leeuwarden.
Wat voor proces komt er op gang wanneer familie en vrienden elkaar opzoeken voor bijvoorbeeld een verjaardagsfeest. Alle genodigden leven hun leven in bijvoorbeeld Groningen, Utrecht, Drachten, Haarlem, Zwolle, Emmeloord en Sneek. Op een bepaald moment stappen de genodigden in de auto (toch wel het meest gebruikte vervoermiddel), inschattende hoe lang het duurt voordat ze hun geliefden in de armen kunnen sluiten, en vertrekken. Je ziet bij wijze van spreken de auto's over de wegenkaart voortbewegen en komen ongeveer gelijktijdig aan op de plek van bestemming. Dat gebeurt niet alleen in Nederland maar ook in Noorwegen, Griekenland, Oekraïne, Gambia, Iran, Brazilië, India, USA. Overal ter wereld. Fascinerend idee.
Vreemde blog? Jazeker, maar dat is de schuld van mijn goede vriend Henk. Dank je wel Henk dat je me hebt laten dagdromen.