192: De stille kracht van een producer
De carrière van een artiest gaat niet alleen maar bergop. Daarbij gaan artistiek en commercieel succes niet altijd hand in hand. Het lijkt wel het gewone leven. Maar juist tussen de wat minder goed ontvangen en verkochte platen zit heel veel moois. Soms moet je wat verder graven of een plaat meerdere draaibeurten gunnen. Een aantal voorbeelden.
Met de hoes van de laatste plaat (The Getaway) van de Red Hot Chili Peppers gaat het al mis. Een schilderij van een meisje wat gelijk oploopt met o.a. een beer. Door de beer moet ik denken aan een prachtig boek van John Irving: Hotel New Hampshire. Maar het zegt me helemaal niets over de muziek en de ego's van de bandleden. De verklaring van zanger Anthony Kiedis is wel mooi: het is een uitdrukking van de kracht die nodig is om in de wereld van vandaag op te groeien. Ik haal het er niet uit maar hieruit blijkt wel dat Anthony ook maar een mens is met al zijn verslavingen, onzekerheden en depressies.
De hoes van Turn Blue van The Black Keys is van een heel andere orde. Een draaikolk van blauw en rose waarin je kunt verdrinken. Het gehele artwork is gebaseerd op het thema psychedelica. Inclusief de bijgevoegde poster. Je wordt zo de jaren zestig ingezogen: feeling groovy. Om de hoes zou je het vinyl al bijna willen aanschaffen.
Genoeg over de verpakking, nu de muziek.
De fundamenten van The Getaway rusten op het vertrouwde recept van mainstream popsongs met een mijmerende Anthony die daar zijn teksten overheen zingt. De scherpe randjes zijn er al lang vanaf. Nummers waar je van gaat stuiteren zul je niet terugvinden op deze plaat. Maar let op, deze plaat is een sluipmoordenaar. Bij elke luisterbeurt wordt hij beter en uiteindelijk pakt hij je bij de kladden. Er is een nieuw productieteam ingevlogen. Huisarchitect Rick Rubin heeft het veld geruimd voor Danger Mouse en Radiohead producer Nigel Godrich. En dat hoor je in de nuances.
The Black Keys gaan al acht platen mee en zaten tot en met album zeven (El Camino uit 2011) in een groeicurve. Een tweemansband uit Amerika die rock en blues hoog in het vaandel hebben staan, maar productietechnisch wel helemaal van deze tijd zijn. Het 'toeval' wil dat Danger Mouse hier ook aan de knoppen zit. Pas tijdens het schrijven van deze blog kom ik hier achter! Toeval bestaat niet. Zanger gitarist Dan Auerbach zat tijdens het opnameproces van Turn Blue midden in een vechtscheiding. Voor een bluesartiest hét ingrediënt om eens helemaal los te gaan in hel en verdoemenis. Niets is minder waar. De hoes is een metafoor van de draaikolk waarin je terechtkomt. Songs die je onderdompelen, je naar adem doen happen, de ene keer slepend (Led Zeppelin komt voorbij in het openingsnummer), de andere keer ontzettend catchy.
The Getaway en Turn Blue: twee hele fijne platen die het verdienen om steeds opnieuw beluisterd te worden. Goed gedaan Danger Mouse.