186 Een ode aan de liefde
Muziek inspireert, ze geeft een stem en een beeld aan je gevoel. De combinatie van deze elementen kan elkaar versterken. Totaal onverwachts kan een nummer toeslaan. Zonder de song eerder gehoord te hebben, de artiest te kennen of de video gezien te hebben. Deze week had ik zo'n ervaring.
Frances is de 23-jarige Britse zangeres, Don't worry about me is het nummer. Op een honderd procent zuivere manier komt dit nummer binnen. Annewieke liet me de video zien. Iets wat ze eigenlijk nooit doet. Dat zegt ook wat.
Frances heeft een song geschreven waarbij haar uitgangspunt is dat je sterk wilt zijn voor je dierbaren wanneer die dat nodig hebben. Daar is een werkelijk prachtige video bij gemaakt. Een man zit aan het sterfbed van zijn vrouw. Samen zien ze het leven wat ze hebben geleid aan zich voorbij trekken. Hoe het ooit begon en waar een relatie naartoe evolueert. Het lijkt vaak zo gewoon: huisje, boompje, beestje. Maar het is zo bijzonder wanneer het alles verbindende element liefde is. Iets om af en toe stil bij te staan. Daarom: een ode aan Annewieke.
Nieuwe buren
aan de overkant van de straat
daar was je dan, het meisje van mijn dromen
lange blonde haren en vrolijke sproeten
tijdens het afwassen turend naar de overkant
om een glimp van je op te vangen
tafeltennis, shandy, Kate Bush
de eerste kalverliefde
hand in hand aan de waterkant
frummelend aan je truitje
in alles onzeker
maar van één ding overtuigd
dit is mijn meisje.
Bijna veertig jaar later
lief en leed gedeeld zoals dat heet
samen herinneringen makend
woorden zijn vaak niet meer nodig
een blik is voldoende
elkaars gedachten aanvullend
zo volledig vertrouwd met elkaar
de liefde voor elkaar is gerijpt
als een goede fles cognac
samen doorrijpen
totdat we oude bessen zijn
klinkt mij als muziek in de oren.