175: De overlopende emmer
De zorg om onze geliefden (ziekenhuis in ziekenhuis uit), het overlijden van Prince en het spiegelproces op de bank hebben er flink ingehakt. Een grote verscheidenheid van zaken (van heel dichtbij tot ontzettend veraf) maar de cocktail van dit alles maakt dat de emmer wel even overliep. Maar samen met Annewieke naar een feestje en een concert haalt de druk van de ketel.
De onzekerheid over mijn job is van de baan: ik mag blijven! Twee dagen voordat het resultaat van de afspiegeling op anciënniteit bekend zou worden, kwam opeens de mededeling dat ik geplaatst was. Het blijkt dat vanuit mijn vakgebied alle medewerkers mogen blijven. De lengte van mijn zijden draad (blog 171) hoefde hierdoor niet te worden getest. De spanning voor mijn directe collega's was echter ook groot. Gelukkig kunnen ze blijven maar elders in het land vallen er forse klappen.
Op 21 april is Prince Rogers Nelson overleden (blog 173). Al meer dan een week draai ik zijn muziek. Sterker nog, ik heb zelfs paarse kaarsen gekocht die ik ter nagedachtenis aan hem afsteek. Dat heb ik nog nooit gedaan. Pathetisch? Overdreven? Voor iemand die ik niet persoonlijk ken? Voor iemand die bekend stond als eigenzinnig, schuw, een einzelgänger? Dat kan allemaal best zo zijn maar Prince is/was een deel van mijn leven. Ik hoorde Jan Mulder lyrisch over Johan Cruijff mijmeren. De wijze waarop hij over de velden dartelde was pure kunst, een balletdanser gelijk.
Dat heb ik met Prince. Prince is muziek. Het leek of de muziekinstrumenten die hij bespeelde (o.a. piano, synths, basgitaar, drums en natuurlijk gitaar) verlengstukken van zijn lichaam waren. Het ging allemaal op zo'n natuurlijke manier. Het kostte hem geen enkele moeite om de mooiste klankkleuren te schilderen. De bron was onuitputtelijk. Hij heeft ontelbaar veel songs geschreven. De een beter dan de ander. Natuurlijk. Maar zijn nalatenschap is goud, 24 karaat goud. Het best kwam Prince tot zijn recht op het podium. Dat was de plek waar hij het liefst was. Het plezier spatte van de man af. Ontelbaar veel concerten heeft hij gegeven. Maar er is een abrupt einde aan zijn leven gekomen. En dat vind ik heel erg. Prince: I wish U heaven.
Op de avond van Koningsnacht zijn Annewieke en ik naar het concert van, hoe toepasselijk, Her Majesty geweest. Her Majesty heeft helemaal niets met het koningshuis te maken maar is een Nederlandse coverband waar de kern van wordt gevormd door Bertolf, Jelle Paulusma (vh. Daryll-Ann) en Diederik Nomden (vh. Johan en Daryll-Ann). Deze meesters van de samenzang hebben hun tanden gezet in de muziek van Crosby, Stills, Nash & Young. Her Majesty speelt integraal het magnus opum van CSNY: Déjà vu. Dat doen ze op een hartveroverde wijze. Prachtconcert.
Niets met het koningshuis te maken is toch niet helemaal waar. De volgende ochtend staat Her Majesty om 11 uur in Zwolle te spelen voor Willem Alexander en Máxima. Als laatste spelen ze op een iewat frivole wijze Her Majesty (van de Beatles). Volgens mij kon Máxima het wel waarderen:
Her Majesty is a pretty nice girl,
Someday I'm going to make her mine.