164: 'want daar word ik rustig van'
De ene week is de andere niet. Klopt. Een waarheid als een koe. Koeien, daar ging het deze week over. En besturen van een onderneming, investeren, financieren, trouwen, wel of niet ziekenhuis, veranderingen op het werk en mijn baken in hectische tijden: muziek. Van Sneek naar Leeuwarden naar Zwolle naar Den Bosch naar Heerenveen naar Sneek.
Het ontroerendste moment van deze week, van deze maand, van dit jaar vindt maandagavond plaats. Na een aantal relatief goede dagen neemt de koorts en de pijn in de buik bij zoon Sybrand weer toe. Hij dacht dat hij het gevecht tegen de buikvliesontsteking aan het winnen was maar de twijfel slaat weer toe. Dinsdagmorgen moet hij voor controle naar het ziekenhuis. Wat zal dit opleveren? De spanning daarvoor is groot. Hoe groot dat is blijkt wanneer ik, vlak voordat ik zelf naar bed ga, nog even naar hem toe ga. Hij zegt tegen mij 'hoor je de muziek wel?'. Eigenlijk niet, Sybrand heeft zijn iPod naast hem liggen en als ik goed luister hoor ik het inderdaad. Het blijkt de Nederlandse groep A Balladeer te zijn; 'want daar word ik rustig van'.
Deze zin is de afgelopen dagen als een mantra door mijn hoofd gegaan. En ik denk dat hij voorlopig nog wel even blijft hangen. Want wat schuilt er achter deze zes woorden? Welke onuitgesproken gedachten worden hiermee uitgedrukt?
Natuurlijk weet ik dat muziek je in een bepaalde gemoedstoestand kan brengen. Ik maak het zelf zo vaak mee. Maar dit is toch wel het ultieme 'bewijs' hoe sterk de kracht van muziek is. De spanning voor wat komen gaat wordt weggemasseerd door de klanken van een stem, piano, drumstel, bas en gitaar. Sterker nog, in het geval van Sybrand komt de rust weer in zijn lichaam waardoor hij kan slapen. Zou een muzikant zich ten diepste realiseren wat hun liedjes kunnen betekenen voor de luisteraar? Ik ben daar heel benieuwd naar. Muziek is een kunstvorm, dat kan niet genoeg worden gezegd.
Naar aanleiding hiervan heb ik een klein onderzoekje gedaan. Eerst ben ik bij mezelf te rade gegaan. Van welke muziek word ik rustig? Wanneer ik mijn hoofd helemaal leeg wil hebben, nergens aan wil denken luister ik het liefst naar de verstilde pianoklanken van Ludovico Einaudi. Geen zang, helemaal niets. Na een half uur, driekwartier ben ik in zijn algemeenheid weer gereset. Annewieke gaat voor Maaike Ouboter en dochter Ninke voor Oscar and the Wolf. De hypnotiserende stem en klanken van laatstgenoemde band en de verstilde door Novastar geproduceerde composities van de nog jonge Maaike zijn wat mij betreft machtige keuzes.
Vanuit rust handelen is iets wat ik me in de loop der jaren steeds meer eigen heb weten te maken. In deze hectische tijden is dat een randvoorwaarde om alle informatie en alle emoties te kanaliseren. Wanneer het toch dreigt over te borrelen is muziek voor mij het medicijn om weer focus aan te brengen en rust te creëren. Deze week heb ik aan den lijve ondervonden dat het voor Sybrand niet anders is. Dank je wel voor het delen van dit moment.