158 Het ongeschreven boek 2016
Het boek 2015 is uit. Er zijn ontelbaar veel versies van dit boek geschreven. Want het zijn onze persoonlijke herinneringen gecombineerd met onze eigen interpretatie van het wereldnieuws. Het boek 2016 ligt nog maagdelijk voor ons. Lege bladzijden die zichzelf weer gaan schrijven. We hebben geen invloed op de zaken die in de wereld plaatsvinden; maar we zijn wel verantwoordelijk hoe we er mee om gaan. Je kunt je eigen boek derhalve wel een kant op duwen die vanuit jezelf komt.
Vreemd fenomeen is het eigenlijk: oud- en nieuwjaar. De hele wereld staat even stil, is eensgezind, lijkt een beetje mooier. Terwijl de seconden rond middernacht op exact dezelfde wijze wegtikken als bijvoorbeeld aan het eind van een kwartaal of maand. Festiviteiten worden georganiseerd, familie en vrienden zoeken elkaar op, er wordt teruggekeken naar het afgelopen jaar. We begroeten het nieuwe jaar met veel enthousiasme. Met hoop. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, zo lijkt het. Het is een gemeenschappelijk gevoel: laten we de wereld een beetje beter maken.
Als je het zo bekijkt: waarom doen we het dan eigenlijk maar één keer per jaar? Wat dacht je van oud- en nieuwmaand, of oud- en nieuwweek, of oud- en nieuwdag, of oud- en nieuwuur. Ik sla misschien wat door maar het gevoel van gelijkgestemdheid, van vooruitkijken waarbij we de lessen die we in het verleden hebben geleerd meenemen is toch een mooie gedachte?
Speciaal punt van aandacht daarbij vind ik de polarisatie in de wereld. We staan steeds vaker met de koppen tegen elkaar om onze mening te verkondigen. Als een kip zonder kop. Zonder naar elkaar te luisteren. Niet vatbaar voor elkaars argumenten. En als het ons niet zindt, dan gaan we rellen, slaan we erop, beschieten elkaar, of hakken de kop er gewoon af.
Zonder wrijving geen glans wordt er gezegd. En dat is ook zo. Maar je kunt ook overdrijven. Zolang het verbeteren van het doel als uitgangspunt wordt genomen gaat het goed. Wanneer er echter wordt gewreven om het wrijven gaat het fout. Wanneer persoonlijke belangen en/of machtsverhoudingen belangrijker zijn dan het doel op zich wordt de verkeerde afslag genomen. Volgens mij is het eigenbelang dat wordt uitgespeeld ook een voedingsbodem voor het vergroten van de tegenstellingen. Het vergt volwassenheid en discipline om naar elkaar te luisteren maar daarmee bereik je uiteindelijk wel het beste resultaat.
De zinnen, paragrafen en hoofdstukken die in het boek 2016 worden geschreven zijn nog ongewis. Ik probeer wel de pen zoveel mogelijk in eigen hand te houden. Met respect voor elkaar. Net zoals in 2015 zal de nieuwe top 2000 een afspiegeling zijn van wat er is gebeurd in de maatschappij. Artiesten die komen te overlijden, een gebeurtenis die er inhakt, de hang naar het verleden. Ik vind Imagine van John Lennon daarbij de perfecte spiegel van het momentum. Een meer dan terechte nummer 1.