157 Muziek jaaroverzicht
Buiten voelt het aan als lente, de eerste voorjaarsbloemen laten zich al zien, maar volgens de kalender is het toch echt december. De tijd om terug te blikken naar de gebeurtenissen die 2015 kleur hebben geven. Ik zal me in dit geval beperken tot de muziek. Veel muziek; dat dan weer wel. Ik nodig je uit om in mijn muzikale rollercoaster te stappen: fasten your seatbelts please.
Momenteel worden de hitlijsten gedomineerd door Adele en Justin Bieber. Het enige wat ik daar over wil zeggen: Adele is een vrouw om van te houden maar 25 kent teveel zwakke momenten. Kindster Justin Bieber durf ik niet naar te luisteren, stel je voor dat ik dat leuk ga vinden zoals iedereen beweert. Dat wil ik helemaal niet. En ja, ik weet het, dat is heel kinderachtig geredeneerd.
Het concert dat me dit jaar het meest bijblijft is dat van de Australische broer en zus Angus & Julia Stone. Een geweldig goed ingespeelde band: subtiel, echt, dichtbij, charmant. Een zeer intrigerende vrouw is ook Lana del Rey, ze brengt dit jaar haar derde plaat 'Honeymoon' uit. Drama, Twin Peaks, James Bond zijn kenmerken van de filmische portretten die Lana op dromerige, melancholische wijze schetst. Voor muziek op het witte doek moest je dit jaar naar de documentaire van Amy Winehouse. Wat een ongelofelijk talent is er aan haar verloren gegaan.
Net zo als Lana del Rey brengt Tame Impala dit jaar ook zijn derde plaat uit: Currents. Het succes schiet alle kanten op: op 1 in de VPRO/3FM jongerenlijst Song van het Jaar. Op 3 in de eindlijst van OOR, redelijke verkoopaantallen (op 68 in het jaaroverzicht) en nieuw in de Top 2000 (1790). Retecommercieel maar met een byte, veel gebruik van een kopstem, uniseks zoals Kevin Parker zelf bezingt: Cause I'm a man, woman.
Wat dichter bij huis: Maaike Ouboter maakt een goudeerlijk album met fijne luisterliedjes. Met het kippenvel bezorgende Lijmen als absoluut hoogtepunt. De Belgen doen het dit jaar ook verdienstelijk. Balthazar vind ik koploper door het authentieke geluid op het album, Thin Walls, in combinatie met de opzwepende liveoptredens.
Blur is na lange tijd weer terug met een vertrouwd geluid op The Magic Whip. De Beastie Boys zullen nooit meer terugkeren maar ik herontdek dit jaar hun muziek via vinyl (Ill Communication en Paul's Boutique). Ook New Order heeft al een heel lang trackrecord maar ik ben dit jaar compleet ingepakt door Music Complete. Dit album met dansmuziek is hypnotiserend, laat me niet los. Een pareltje die nauwelijks iets in Nederland heeft gedaan. Een gemiste kans.
De muziek met een boodschap komt dit jaar van rapper Kendrick Lamar. De teksten, verpakt in hiphop, funk en soms jazzklanken, gaan over de verhoudingen tussen zwart en wit in het Amerika van nu en vroeger tijden. Het album van het jaar voor mij is van Sufjan Stevens (trouwens ook in de eindlijst van OOR): Carrie and Lowell. Bij oppervlakkige beluistering komt de schoonheid niet naar boven. Er wordt spaarzaam gebruik gemaakt van instrumenten. De nuances zitten er echter wel degelijk in. Het is een hele intieme plaat waar het verdriet om Stevens overleden moeder voelbaar is. De tranen druppelen bij wijze van spreken uit de groeven.
Muziek inspireert, stemt tot nadenken, ontroert. De muziek van 2015 heeft mij weer een voedingsbodem gegeven voor nieuwe herinneringen. Ik ben benieuwd wat 2016 in petto heeft.