151 Worst Case Scenario
Het betreden van een concertzaal is voor mij een soort van thuiskomen. Muziek luisteren en erover schrijven is mooi en inspirerend maar tijdens een liveconcert ben ik pas echt in mijn element. Ik geniet (meestal) tot in mijn kleine teen, emoties komen los, ik voel me vrij en ongeremd. Maar kan dit nog wel? Wordt alles anders na vrijdag 13 november 2015?
De avond met mijn broer Linze is er een uit het boekje. Een goed gesprek en lekker eten in de Heineken Music Hall waarbij het hoofdgerecht een optreden van de Belgische band Oscar and the Wolf is. Een spectaculaire show waar de vonken letterlijk vanaf vliegen. Na afloop nemen we nog een borrel en kletsen na met oude bekenden. We lezen iets over een aanslag in Parijs en hebben het over het Nederlands elftal dat zomaar weet te winnen van Wales. Wat mij betreft kan er een lintje met een grote strik om deze avond.
In de auto op weg naar huis word ik met een klap de realiteit in geslingerd. De radio spuwt allerlei lugubere details de ether in over meerdere aanslagen in Parijs. Een verslaggever zegt dat het worst case scenario over de Westerse wereld wordt uitgerold. Met dood en verderf tot gevolg. Ik krijg een app van dochter Ninke en we hebben telefonisch contact. We zijn allebei verbijsterd. Na thuiskomst kan ik de slaap niet vatten.
Regelmatig lees ik een update van het nieuws. Er worden mensen gegijzeld in poppodium Bataclan; een concertzaal met een capaciteit voor 1.500 mensen. Jonge mensen die het uitverkochte concert bijwonen van een Amerikaanse rockband. Waar kom ik net vandaan? Een nog grotere concertzaal. Ik lees een tweet die me naar de keel grijpt: 'ik ben nog in Bataclan. 1e etage. zwaargewond. ze slachten iedereen 1 voor 1 af'.
Opeens vraag ik me af wie die rockband is. Het blijkt Eagles of Death Metal te zijn. Een stonerrockband die ik ken via de bemoeienis van Josh Homme. Samen met Jesse Hughes is Homme het songschrijvend hart van deze band. Maar hij is niet mee op deze Europese toer. Josh Homme is het meesterbrein van Queens of the Stone Age. En die band heb ik al een aantal keren live gezien. En zo komt het dus wel heel dichtbij.
Moet ik nu in het vervolg op mijn tellen passen? Een afweging maken of ik wel of niet naar een concert ga? Waarom gingen de terroristen naar Bataclan? Zat hier een gedachte achter? Allerlei antwoorden zijn mogelijk: de bandleden zijn Amerikanen; de hoes van de nieuwste cd van de band kan worden uitgelegd als vrouwonvriendelijk, death metal predikt satanisme (NB: de bandnaam is misleidend want men speelt geen death metal), het is puur toeval, men kon in één klap zoveel mogelijk onschuldige mensen raken etc. etc.
Angst zaaien onder het mom van ideologie; dat is wat er gebeurt. Verdeel en heers. Maar dit heeft niets met ideologie te maken. Dit zijn gewelddadige terroristische organisaties. Hier mogen we ons nooit aan overgeven. Ik laat me mijn vrijheid en ongeremdheid niet afnemen. Maar voorlopig zijn mijn gedachten wel bij de vermoorde concertgangers van Bataclan die net als ik wilden genieten van een fijn liveconcert.
Let love rule - Lenny Kravitz
(de bandleden van Eagles of Death Metal hebben de aanslag overleefd)