126 Het Amerikaanse plattelandsleven in Raalte
Nederland wordt de laatste jaren overspoeld met muziekfestivals. Dit jaar zijn het er grosso modo zestig in getal. Het is een hele kunst om een aantrekkelijk programma samen te stellen waar voldoende publiek op afkomt. Wat daarbij helpt is een thema zoals dance, metal, retro of jazz. Daarmee wordt wel een natuurlijke selectie gemaakt. Raalte heeft weliswaar de blues omarmd maar weet toch een grote diversiteit aan mensen te trekken.
Een belangrijke reden hiervoor is dat het festivalterrein in het hart van Raalte ligt. Een open uitnodiging voor alle Raaltenaren om even langs te komen. Wat daarbij tevens helpt is dat het op beide pinksterdagen gratis te bezoeken is. De eerste versie van Ribs en Blues vond plaats in 1997 en is een prachtig alternatief voor Nederlands oudste popfestival: Pinkpop.
Het weer helpt ook een handje mee op eerste pinksterdag. Al vroeg op de middag wordt het terrein overspoeld met mensen van allerlei gezindte. Opa en oma van in de tachtig, gezinnen met kleine kinderen, de Raalter jeugd, studenten, authentieke concertbezoekers. De stoere zwarte outfits, de spijkerjasjes, het shirtje dat je ooit bij een concert kocht kunnen weer eens aan. De haren los. Ik zie een jong gezin waar zowel pa, ma als zoon van een jaar of 8 een t-shirt van AC/DC dragen, terwijl bij de dochter van circa vier jaar Let there be rock op de borst prijkt.
We wandelen met de Raaltenaren mee naar de ingang. Bij het betreden van het terrein ruiken we de geur van de Ribs en horen we de eerste Blues klanken. Maar er is veel meer. Lange tafels waar je je biertje (of wat anders) kunt drinken, kraampjes waar je van alles kunt kopen (vinyl, vintage spullen), een kidsadventureland. De sfeer is heel relaxt; ik waan me in een Amerikaanse setting. BBQ en rootsy bluesmuziek. Het is hier prima toeven.
Dan de muziek. Ik ben speciaal gekomen voor Little Hurricane. Een tweemansformatie uit San Diego, California, USA. De band bestaat uit zanger/gitarist Tone (34) en drumster/zangeres C.C. (32). Vijf jaar geleden zijn ze via een advertentie bij elkaar gekomen en sindsdien spelen ze volgens hun eigen site 'dirty blues'. En dat doen ze op een wel heel erg lekkere wijze. Ik noem het grommende soulblues. Tony laat zijn gitaar regelmatig huilen en zijn stem heeft soul. C.C. zorgt voor een superstrak ritme en mept er flink op los. Ze is een groot bewonderaar van de drumster Karen Carpenter. De stralende lach hebben ze in ieder geval gemeen. Tijdens het optreden vliegen de vonken er vanaf. Ik sta helemaal vooraan en zie de interactie tussen de twee. Met een hoofdbeweging en een glimlach bereiken ze elkaar. Naast de eigen nummers, ze hebben twee cd's uitgebracht, spelen ze ook een aantal covers. Moby, Elbow en Bill Withers worden in de Little Hurricane saus gedoopt. Een saus die wat mij betreft wel dagelijks op het menu mag staan.
De organisatie van Ribs en Blues verdient een groot compliment. Een strak georganiseerd festival met een authentiek karakter dat perfect past in Raalte.