124 Lief dagboek...
Moederdag, de tweede werkweek in Leeuwarden, 700 kilometer in twee dagen onder de wielen door zien glijden, inluisteren en lezen over Blur, bezoek aan de Late Rembrandt in het Rijksmuseum, Sybrand uitzwaaien op Schiphol, Typhoon in het wild zien in Zwolle, het overlijden van BB King, luisteren naar bijna vergeten cd's van Alanis Morrissette, Saybia en Wilson Phillips omdat de computer dienst weigert, naar de bios om de verfilming van het boek 'Ventoux' van Bert Wagendorp te zien. Zoveel om te delen, zo weinig ruimte in een blog. Dit vraagt bijna om het bijhouden van een ouderwets dagboek.
Meeste impact deze week had Sybrand's vertrek naar China. Hij volgt dit semester de minor 'Doing Business in China'. Onderdeel hiervan is een 15-daagse studiereis naar respectievelijk Chongqing en Beijing. Als ouders is het de kunst om los te kunnen laten. Niet meer overal tegen aan te lopen en bemoeien in de voorbereiding. Dit was een mooie test. Wat mij betreft zijn we geslaagd. Sybrand heeft in dit traject opnieuw bewezen volledig op eigen benen te staan. De muzikale connectie: na 12 jaar brengt het Engelse Blur een nieuwe cd uit: The Magic Whip. Dat is mooi maar wat het bijzonder maakt is dat de basis voor deze plaat in Hong Kong ligt. De albumhoes is versierd met Chinese letters. Ik ben benieuwd of hij deze ook tegenkomt.
Wat mijn hart een sprongetje van trots doet maken: het lezen van boeken is aan Sybrand niet besteed. Wat schetst mijn verbazing: hij neemt mijn boek Muziek=Emotie=Leven in de handbagage mee. Tijdens de tussenstop in Helsinki appt hij dat hij de eerste 14 blogs heeft gelezen en het geweldig vindt. Derhalve, wil je je kinderen aan het lezen krijgen, schrijf dan zelf een boek.
Dan zit je deze week zomaar met je oom en tante in de tram in hartje Amsterdam, onderweg naar de luid bejubelde tentoonstelling van Rembrandt van Rijn in het Rijksmuseum: de Late Rembrandt. Door een samenloop van omstandigheden (bedankt Henk-Jan) ontstaan soms dit soort spontane tripjes. En wat is leuker dan dat! Het fascineert me dat er ruim 100 werken van deze schilder bij elkaar zijn gebracht. Het meeste komt weliswaar uit het Rijks zelf maar er komen ook stukken uit Berlijn, Stockholm, Den Haag, Washington, Parijs, Los Angeles, Zurich, Londen, Wenen, Boedapest, Melbourne, Toronto en New York. Het olieverf op doek 'Lucretia' hangt bijvoorbeeld in het Institute of Arts in de thuishaven van Prince, Minneapolis. Ik vind het een mooie gedachte dat Prince misschien geïnspireerd is geraakt door dit doek voor een van zijn songs. Hetzelfde schilderij waar nu dagelijks 16.000 mensen aan voorbijtrekken.
Grappig; ruim zeven jaar heb ik gewerkt in Zwolle en nooit ben ik tijdens een lunchbreak of een andere rondgang door Zwolle Glenn de Randamie, beter bekend als Typhoon, tegengekomen. Tot vrijdag. Annewieke en ik zitten te genieten van een lunch in de voorjaarszon toen hij voorbij ons terras wandelde. Wie we zeker niet meer zullen tegenkomen is BB King. Het overlijden van deze bluesmeester (89) heeft veel impact in Nederland. Sociale media, het journaal en de kranten besteden er de nodige aandacht aan. The thrill is gone vind ik het mooiste nummer van de man. Ik had het idee dat de 'thrill' bij BB King nog niet verdwenen was - hij trad nog steeds op - maar de dood is onherroepelijk.
Overigens wees gerust: een dagboek zal er niet komen. Ik hou het bij mijn wekelijkse blog over muziek, emotie en leven.