122 Muziek=Emotie=Leven
Er zijn periodes dat het leven rustig voortkabbelt. De afgelopen tijd was daar bepaald geen sprake van. Een nieuwe baan, de productie van een eigen boek, huiselijke beslommeringen, studeren, het organiseren van mijn afscheid in Zwolle. Allemaal zaken die ik bovenop de dagelijkse bezigheden stapelde. Een druk baasje dus; maar wat heerlijk om op deze wijze actief te zijn.
Al langere tijd sluimerde bij mij het idee om een boek uit te geven van mijn blogs. Alle blogs zijn terug te vinden op het wereldwijde web maar stel je voor dat deze zomaar in het luchtledige verdwijnen. Ik moet er niet aan denken. En daarbij, wat zou het geweldig zijn om een door mezelf geschreven boek in mijn handen te houden. Een mooie gedachte maar hoe dit vorm en inhoud te geven? Ik had én een strijdplan én druk nodig om dit plan vlot te trekken.
Mijn afscheid bij de bank in Zwolle was het ultieme drukmiddel. Het bleek dat ik een borrel mocht organiseren waarbij ik collega's mocht uitnodigen waar ik de afgelopen zeven jaar mee heb samengewerkt. Bij Rabobank IJsseldelta zijn we gewend om zaken anders te doen. Dit met de gedachte om elkaar te inspireren en beter te maken. Daarom: geen degelijke receptie voor mij maar een moment om mijn talent te laten zien. Dit is hét podium om mijn boek te presenteren. De radartjes begonnen op volle toeren te draaien: knippen en plakken van teksten, de omslag ontwerpen, de indeling van het boek vormgeven, spelfouten corrigeren, het namenregister bouwen, voorwoord en dankwoord schrijven, een drukker zoeken etc. Met hulp van Annewieke, Ingrid en Sybrand is de missie glansrijk geslaagd.
Bij de presentatie van een boek over muziek hoort muziek. Ik heb nog geprobeerd Bertolf, Typhoon of A Balladeer te strikken maar daarvoor was het toch iets te kort dag. Niet getreurd. Het alternatief was snel gevonden: een muziekquiz. Aan de hand van passages uit het boek en geluidsfragmenten hebben de collega's op een actieve wijze een indruk van de inhoud van Muziek=Emotie=Leven kunnen krijgen. Het eerste exemplaar heb ik uitgereikt aan Gert; een trouwe lezer die bijna wekelijks mijn blogs van commentaar voorziet. Wat is het gaaf wanneer de boeken vervolgens over de toonbank vliegen. Een heuse signeersessie volgt. Het is net echt. Sterker nog, het ís echt.
Ik kijk met een heel voldaan gevoel terug op de afgelopen periode. Tjonge, wat ben ik trots op mijn boek. En wat mooi dat ik de gelegenheid heb gekregen om mijn afscheid in Zwolle te mogen aanwenden voor een vliegende start van Muziek=Emotie=Leven.
Maar het leven gaat gewoon door, tijd voor nieuwe emoties en nieuwe muziek. Daarom zullen mijn blogs wekelijks blijven verschijnen. Ik wil namelijk graag uiting blijven geven aan mijn gevoel.