121 Een goed popliedje is als een polaroid
Muziek is in de eerste plaats gemaakt om naar te luisteren, te beleven en te ervaren. Het wordt op allerlei verschillende manieren geconsumeerd. Op een feestje, thuis op de bank of als achtergrondmuzak op het werk. Overal zie je mensen met oordopjes: aan het strand, sportend of in de trein.
Het is ook erg fijn om het gesprek met elkaar aan te gaan over muziek. Je diept de hele catalogus van de Red Hot Chili Peppers uit wanneer je daar dezelfde voorliefde voor hebt. Je gaat de discussie met elkaar aan omdat je niet snapt waarom je gespreksparter niets heeft met Angus & Julia Stone. Of je deelt je enthousiasme over de laatste cd van Little Hurricane met je muziekmaat.
Een ander surrogaat van de ultieme beleving van muziek is schrijven over deze edele kunstvorm. En ook dat kan in allerlei vormen: een tijdschrift (OOR), een blog (bij voorkeur kjmuziek.webnode.nl) of een boek. En over dat laatste wil ik het nu hebben. Circa een half jaar geleden kwam Drie akkoorden en de waarheid uit. Een boek geschreven door Rob van Scheers. Een boek om van te smullen.
De eerste zin van het 'woord vooraf' is zo scherp, zo alleszeggend. Het is de opmaat voor een reis. Een reis die start bij je geboorte en eindigt wanneer je je laatste adem uitblaast. Een muzikale reis wel te verstaan. Wat die eerste zin is? Een goed popliedje is als een polaroid uit het volle leven: een vaak herkenbaar verslag van een ervaring, een uitdrukking van een stemming, een maatschappelijk statement soms. Van Scheers neemt je mee door de muziekgeschiedenis. Dit doet hij aan de hand van interviews, door veel themalijstjes over de diverse stadia in het leven op te nemen (met muzieklijstjes maak je me altijd blij) maar bovenal door zijn verbindende kennis. Hij weet steeds interessante invalshoeken te beschrijven. Voor een muziekliefhebber is dat genieten. Honderden artiesten van allerlei pluimage komen voorbij: Johnny Cash, Beastie Boys, Katy Perry, R.E.M., Elvis Costello, Stromae, Carole King, Vanessa Paradis, Bob Dylan etc.
Mijn vertaling van de polaroids uit de eerste zin van Drie akkoorden en de waarheid naar een goed popliedje zijn respectievelijk: New York State Of Mind van Alicia Keys en Jay Z, How Sweet It Is van Marvin Gaye en Imagine van John Lennon. Een scherpe foto heeft geen uitleg nodig.
Naast luisteren, discussiëren en schrijven over muziek kun je er ook over lezen. Ik raad je van harte het boek van Rob van Scheers aan.