109 't Is altijd lente....
't Is altijd lente in de ogen van de tandartsassistente. Als een mantra gaat deze zin de afgelopen dagen door mijn hoofd. Peter de Koning had met dit nummer in 1996 zijn enige hit. Een 'one hit wonder' zogezegd. Sterker nog, voor mij is het een 'one line wonder'. De rest van de tekst zou ik echt niet meer weten. Ik het de cd One Hit Wonders er maar weer eens bijgezocht: 60 popklassiekers van bijna vergeten artiesten uit de jaren '70, '80 en '90. Zo levert de kiespijn toch nog wat moois op.
Kiespijn is namelijk de reden dat 't Is altijd lente steeds opnieuw voorbij komt. Een irritant zeurende pijn door de onderkant van de kaak is het probleem. Ik heb de tandarts gebeld voor een afspraak. Proactief de tandarts bellen terwijl het nog niet eens tijd is voor de halfjaarlijkse controle. Dat had je me vroeger moeten vertellen. Ik ging nog liever dood van de pijn dan dat ik naar de tandarts ging.
Het tandarts syndroom is waarschijnlijk ontstaan door de schooltandarts. Ik zat op de Koningin Julianaschool in Emmeloord. Wanneer de grote witte bus voor kwam rijden ging er een massale siddering door het schoolgebouw. De bekkenbeul was gearriveerd. Ziekte werd geveinsd maar er was geen ontkomen aan.
Mijn herinneringen gaan vooral terug naar de halfjaarlijkse afspraken bij de tandarts. Weken van te voren wist ik al wanneer het zover was. De laatste dagen voor de controle werd ik steeds nerveuzer. Het moment dat ik de wachtkamer instapte. De nachtmerrie werd werkelijkheid. Het leven stond even stil. Natuurlijk zat de wachtkamer propvol. Maar dat vond ik helemaal niet erg. Dan kon ik het moment van het plaatsnemen in de stoel nog even uitstellen. Wanneer ik dan eindelijk aan de beurt was viel het eigenlijk wel mee. Op een keer na; toen had ik vier gaatjes. Dat zal ook wel hebben meegeholpen aan mijn vroegere syndroom. Er werd nog zonder verdoving geboord, iiijjjj ijiiiiijjjj iiiiiiijjjjjjj, dat geluid kan ik nog steeds rillingen van krijgen.
De totale opluchting wanneer ik klaar was en ik bijna naar buiten danste. De adrenalinestoot zorgde ervoor dat ik de pedalen van mijn fiets niet voelde. Ik kon bij wijze van spreken een Tour de France etappe winnen. Daarbij mezelf inprentend dat ik vanaf nu tig keer per dag zou gaan poetsen. Wat ik na twee dagen weer was vergeten.
Het tandarts syndroom is uiteindelijk langzaam weggesleten. Tegenwoordig is zelfs de spuit waarmee de verdoving wordt toegediend pijnloos. Suicide is painless van MASH komt als 'one hit wonder' voorbij. Dat kun je van kiespijn niet zeggen.