De samenkomst
2014-44 I Am The Walrus klonk na afloop door de zaal. De tweede regel uit dit Beatles nummer is 'And We Are All Together'. En zo was het. De hele The Gathering familie was bij elkaar. Vanuit alle windstreken in de wereld kwamen fans naar het nieuwe Doornroosje in Nijmegen om het 25-jarig bestaan van deze band te vieren. De verwachtingen waren hooggespannen.
Toevallig liep ik voor het concert de moeder van de oprichters van de band, René en Hans Rutten, tegen het lijf. Op mijn vraag of ze er zin in hadden antwoordde ze dat haar zonen behoorlijk nerveus waren. Ga er ook maar aanstaan: twee keer op één dag in een gloednieuwe zaal voor 1.100 man publiek optreden; met bijna alle bandleden die ooit in The Gathering hebben gezeten; met materiaal wat van deathmetal naar gothic naar progressieve rock naar atmosferische soundscapes uitwaaiert. In de aanloop naar deze optredens zullen de nodige gesprekken hebben plaatsgevonden. Ik vermoed dat er eerst wel wat vlekjes moesten worden weggewerkt. Dan volgt het selecteren van de te spelen nummers, wie doet welke songs, de repetities. Je moet van goeden huize komen om van al deze ingrediënten een organisch geheel te maken.
The Gathering heeft mij - en velen met mij - een onvergetelijke dag bezorgd. Al vanaf het eerste nummer was er een magische klik tussen band en publiek. Zo'n klik die maar heel weinig voorkomt. Een emotionele klik ook; de nodige traantjes zijn weggepinkt. Die emotie zat ook bij de bandleden: de voelbare spanning, de bevrijdende lach na afloop van een nummer, de omhelzingen, het oprechte enthousiasme. Natuurlijk zal het publiek wel een voorkeur hebben voor een bepaalde periode in de afgelopen 25 jaar. Voor de zang van Bart, of Anneke of Silje. Maar alle nummers worden omarmd. Ook door mij. De hereniging van Anneke van Giersbergen met haar companen van weleer vind ik zó speciaal. Voor mij vindt deze samenwerking zijn climax in Travel. Het blijkt ook het favoriete nummer van Anneke te zijn. Wat er dan met mijn lichaam gebeurt is onbeschrijvelijk. De dramatiek die ontstaat door de combinatie van de muziek, de videoprojecties en de stem. Ik zweef, huil, schreeuw het uit, knijp in de arm van mijn dochter.
De spanning die tijdens het middagconcert voelbaar was is 's avonds weggevloeid. De bandleden zijn losser, de schoonheidsfoutjes zijn verdwenen er wordt met nog meer power gespeeld. Deze band hoort thuis in de canon van de Nederlandse popmuziek. Fans uit Mexico, Chili, Rusland, Noorwegen, Roemenië, VS, Finland, Israël etc. zullen dit met een volmondig ja beantwoorden.
Wat dit alles extra bijzonder maakte was dat ik dit concert kon delen met Jan (die mij destijds live kennis liet maken met deze band), mijn muzikale soulmate Bert en dochter Ninke (haar eerste concert ooit was van The Gathering). De groepsknuffel van ons vieren was intens.