Mijn muziekkamer
2014-03 Vorig jaar, begin oktober, was het voor Sybrand tijd om zijn vleugels uit te slaan. Na een behoorlijke zoektocht had hij dé 10 m2 in Zwolle gevonden waar hij zijn levenswandel wilde vervolgen. Hoe zo: op kamers? Het is meer: op kamertje! Maar hij heeft het er erg naar zijn zin en daar gaat het tenslotte om.
En toen waren Annewieke en ik weer terug bij af: met zijn tweetjes. Maar deze situatie biedt weer nieuwe perspectieven en mogelijkheden. Zo kwam er een mooie ruime kamer 'vrij'. Na een aantal weken begon bij mij het idee naar boven te borrelen om hier iets mee te gaan doen. Al jaren stonden er twee platenspelers, een versterker en mijn oude lp collectie te verstoffen. Versterkt door het enthousiasme van een collega die alleen maar vinyl draait bedacht ik me dat het tijd was om mijn oude vertrouwde elpees in ere te herstellen. De eerste stap was om van de beide platenspelers die het niet deden er één werkende van te laten maken. Een mooie klus voor Audio Selectief uit Sneek. Nadat dit was geslaagd heb ik via Marktplaats boxen (Tensai) aangeschaft en vervolgens kon ik eindelijk muziek afspelen. Om na zoveel jaar The Beatles vanaf vinyl te horen - met bijpassende ruis, tikken, gekraak wanneer de naald de draaischijf voor het eerst beroert: magisch.
Ja, en nu was ik helemaal om. Sybrands kamer is ondertussen omgedoopt tot muziekkamer. Via een winkeltje in Leeuwarden met tweedehands artikelen heb ik een mooie vintage leunstoel gekocht en is het luisteren geblazen. Jeugdliefdes als The Cure, Prince en Genesis schallen weer door ons huis. Elke albumhoes opent een deurtje naar het verleden en geeft kleur aan herinneringen. Nadat de eerste honger een beetje was gestild vroeg ik me af of broer Linze zijn platencollectie nog zou hebben. Hij was destijds wat alternatiever in zijn muzieksmaak maar later ben ik zijn genre ook steeds meer gaan waarderen. Het bleek dat hij ze nog had en ik kon ze wel in bruikleen krijgen.
Op eerste kerstdag werd de doos met meer dan 100 elpees bij Linze van zolder gehaald. Wat er dan gebeurt is zo gaaf. Glimmende gezichten die vol verwachting de doos open doen en bij elk album wat door de vingers glijdt een herkenningskreet laten horen of de kwaliteit van de artiest nog eens benadrukken. Elvis Costello, Marillion, de vroege REM, Triffids, Prefab Sprout, Smithereens, Loyd Cole, Tom Waits en The Smiths. Maar liefst 21 platen van The Smiths. Bijna alle 12 inches die ze hebben uitgebracht. De muziek is al hemeltergend mooi maar die hoezen: WOW.
Al jaren geleden heb ik een wandje in de hobbyruimte bekleed met albumhoezen; iets wat ik in de muziekkamer ook graag wil doen maar dan op een andere wijze. Na een aantal brainstormsessies met Annewieke's neef Herman kwam daar een prachtidee uit. Twee kingsize posters met op elke poster acht hoezen; waarbij de achtergrond is bewerkt met flarden van deze hoezen. De keuze voor de artiest was niet eens een keuze: Prince en The Smiths. Prince is mijn jeugdheld (zie 2013-12). De paarse periode is mij het dierbaarst; de poster moest daar een reflectie van zijn. En dan The Smiths; eigenlijk hoort deze band bij Linze. Maar in de loop der jaren heb ik ze geadopteerd. Ik heb hun, in een box verzameld, werk gekocht en draai de muziek regelmatig. En die hoezen zijn zo mooi; daar moest ik gewoon wat mee.
Denkend in metaforen zou je kunnen stellen dat Linze (The Smiths) en ik (Prince) aan de wand van de muziekkamer prijken.