KJ NU: hits van het derde kwartaal
2013-38 Het is tijd om de hitbalans op te maken voor het derde kwartaal. Daarbij bekruipt me het gevoel van 'je wordt ouder papa'. Wanneer ik kijk naar de single-oogst die de afgelopen drie maanden de hitparades heeft bezet dan is er maar bijzonder weinig wat me echt boeit. Wat betekent dit? Is het momentum daar dat ik begin af te haken, dat ik het koperspubliek niet meer volg, dat ik tot de oude garde begin te horen?
Vroeger (kijk, daar ga ik al) dacht ik tot in lengte van dagen dag-actueel te kunnen blijven. Ik kende elk nummer uit de top 40 maar ook alles wat daar nog als 'alternatieve muziek' omheen hing. Wat de hitparade niet of nauwelijks bereikte. Mijn ouders waren zo totaal anders; zij hadden hier helemaal niets mee. 'Het zal toch niet zo zijn dat ik net als zij mijn interesse verlies. Dat ik ook Duitse schlagers en BZN draai wanneer ik vijftig ben (zie blog 2013-29)'. Dit soort zaken konden me echt bezighouden. Ik vond het zelfs beangstigend dat ik niet meer aangehaakt zou blijven.
Deze gedachten gingen door mijn hoofd bij de hit-inventarisatie van de afgelopen maanden. Wat me daarbij tevens opvalt is dat bands die in het verleden wel single successen scoorden nu nauwelijks meer de top 100 halen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan Franz Ferdinand die weer helemaal terug is van weggeweest met het puntige, aanstekelijke Love illumination. De single doet helemaal niets maar de cd komt op 3 in de album top 100 binnen. De Jeugd van Tegenwoordig heeft al twee singles uitgebracht (De formule en Een barkie). Allebei zeer hitgevoelig, tijdens liveoptredens gaat het publiek er helemaal op los maar als singles doen ze helemaal niets. Ik verwacht dat hun cd 'Ja Natuurlijk' in de top 3 van de album top 100 binnenkomt.
Een andere trend, en deze is al langer gaande, is dat voor de komst van een nieuwe cd er in korte tijd twee of zelf soms drie singles worden uitgebracht. De singles als kortlopend promotiemiddel om de cd maar zoveel mogelijk onder de aandacht te brengen. Voorbeeld: Kings of Leon die eerst Supersoaker en vervolgens binnen vier weken Wait for me uitbrengt. Beide zeer prettig in het gehoor liggende singles maar hitsucces is er niet voor weggelegd. Hoe anders is dat met hun cd Mechanical Bull; deze komt binnen op 1 in de album top 100. Een ander voorbeeld is Arctic Monkeys. Zij brengen zelfs drie singles uit. De een nog beter dan de ander maar ze doen helemaal niets. Opvallend detail is dat de singles allemaal zijn voorzien van een vraagteken: Do I wanna know?, R U mine? en Why'd you only call me when you're high? Maar de single campagne heeft er wel aan bijgedragen dat de cd AM op 1 is binnengekomen in de album top 100.
Wat ook niet helpt is het zomerreces. Er komt minder muziek uit en nieuw materiaal is vaak 'vakantie-georiënteerd'. In zijn algemeenheid is dat niet echt mijn ding. Was er dan, naast bovengenoemde singles, helemaal niets te beleven? Zeker wel: de witte raaf deze zomer was Mr Probz met Waves. Een kale song qua instrumentarium, maar zo subtiel ingevuld, met zoveel gevoel gezongen: kippenvel.
Conclusie? Muziek is en blijft mijn levensader. Ik sta open voor nieuwe stromingen, klanken en invalshoeken maar koester ook de muziek die ik in de loop der jaren heb opgepikt. Kom maar op met dat vierde kwartaal!