Hallo Excelsior
2014-16 Excelsior is de derde Rotterdams voetbalvereniging maar heeft niets, nada en nothing te maken met Exelsior Recordings. Excelsior Recordings is namelijk een platenlabel wat ontstaan is omdat twee mannen door hun passie voor vinyl in elkaars armen werden gedreven. En daar mogen heel veel bands blij mee zijn. En trouwens de muziekliefhebber van rammelende gitaarpop met melodieuze samenzang ook.
Frans Hagenaars en Ferry Roseboom doken mid jaren negentig in het gat waar mainstream platenlabels en grotere platenmaatschappijen niet in stapten omdat het verdienmodel te onzeker was. Excelsior bestaat nu bijna twintig jaar en ze verloochenen hun oorspronkelijke uitgangspunten geen moment. De mannen willen goede kwaliteitsmuziek uitbrengen. In het begin was dat veel gitaar georiënteerde bandjes die hun roots in de jaren zestig hadden; in de loop der jaren breidde het pallet aan muziekstromingen zich uit. Maar de kwaliteit is altijd overeind gebleven. Een overzicht in vogelvlucht.
Excelsior had een vliegende start met Daryll-Ann en Johan. Bands die de essentie weergeven waarvoor het label staat. Waarom weet ik niet meer maar Daryll-Ann heb ik destijds niet opgepikt. Terwijl ze de Amerikaanse R.E.M. worden genoemd! Maar ik krijg een herkansing: de band is dit jaar weer bij elkaar gekomen; is bezig met een succesvolle tour en heeft net een overzicht van hun beste werk uitgebracht. Johan is ook Champions League niveau. In 2009 werd mij gevraagd welke Nederlandse band ik nog wel eens live zou willen zien. Een paar dagen later zat ik in Theater 't Voorhuys in Emmeloord naar een memorabel concert van Johan te kijken (Thx Brt). Het bleek de start te zijn van hun afscheidstour. Ook Caesar behoorde tot de succesvolle eerste lichting van Excelsior. Veel bands van het label komen uit de provincie maar Caesar was een Amsterdams trio wat haar hoogtepunt beleefde met de cd No rest for the alonely. De band kreeg hele festivalweides mee op de eerste zin van Situations complications: 'Life gets so much easier when you're stoned'. Trouwens het management van Caesar heette Sparta; dat is toch wel weer komisch.
Van een hele andere muzikale orde zijn Spinvis, Daily Bread en De Staat. Van knutselpop naar electropunk en bombastische stonerrock. Maar het kwaliteitsstempel kan er absoluut op. Daily Bread is afkomstig uit Emmeloord en was geroemd om haar live-reputatie. Ik heb dat gezien tijdens een thuiswedstrijd in de Klos: wat een energie. Helaas is de band begin dit jaar gestopt. De Staat heeft alleen haar debuutalbum via Excelsior op de markt gebracht; ze worden daarna via de producer van de Queens of the Stone Age opgepikt door een Amerikaans label: niet onverdienstelijk!
Moss is een band die perfect past in de oorspronkelijke traditie van Execlsior. Het meest verrassend voor mij is dat Triggerfinger ook op het Excelsior label zit. Maar dat zal vooral komen door het grote internationale succes van deze Belgische band. Iets wat je niet direct associeert met Exelsior.
En dan is er nog Hallo Venray; een band die van de landelijke radar is verdwenen maar live de nodige naam en faam geniet. Met hun jongste Excelsior uitgave Show zouden ze zomaar weer eens terug kunnen keren naar de grotere Nederlandse podia. Te beginnen in 't Voorhuys in Emmeloord. Show is een prachtplaat die staat als een huys.