220: Planet Werchter
Elk jaar is de affiche van Rock Werchter er een om je vingers bij af te likken. Maar de bands die de editie van 2017 sieren passen wel heel erg in mijn straatje. Zal ik dan toch nog een keer gaan? Dochter Ninke is direct geïnteresseerd en voordat ik het weet heb ik in december kaarten besteld. Na de edities van 2007 en 2011 ben ik er in 2017 weer bij.
Wat helpt is dat je tegenwoordig kunt glamperen. Tenten in allerlei soorten en maten staan voor je klaar maar de service gaat verder. Op The Hive Resort zijn watergespoelde toiletten, gratis douches, uitgebreide ontbijtmogelijkheden. Dat soort dingen. Dus die tweepersoonstent boek ik er direct bij.
De voorpret is al fijn. Een beetje inlezen, naar voor mij onbekende bands luisteren en een dagprogramma in elkaar draaien. Een week van tevoren zijn de weersvoorspellingen ronduit slecht. Vier dagen regen wordt voorspeld. Laarzen, poncho's en regenkleding behoren daarom ook tot de uitrusting. Eigenlijk had ik verwacht dat Ninke na een jaar wel weer terug zou zijn in Nederland maar Boekarest blijft haar trekken. Geen probleem, ze komt speciaal voor Rock Werchter invliegen. Zo doe je dat tegenwoordig.
Het wordt een geweldig weekend. Het weer valt 100% mee: vier dagen korte broek en alle voorspelde regen bundelt zich op de zaterdag van diep in de nacht tot een uur of vier 's middags. Geen probleem, we slapen uit, gaan lekker douchen, lunchen en bestellen een speciaal biertje (voor de kenners: Karmeliet) op The Hive Resort. Het vooraf bedachte dagprogramma qua bands kan de prullenmand in maar wat maakt het uit: de dag komt zoals hij komt. Elke dag gebeurt dat opnieuw. Zo'n heerlijk gevoel is dat.
Zonder te zweverig te willen worden komen we los van de werkelijkheid van alledag. Iedereen is vrolijk, vriendelijk en geniet van elkaar. Dat is wat 75 bands op één affiche losmaakt. Het voelt alsof we ons op Planet Werchter bevinden. Mooi daarbij is ook dat mensen overal vandaan komen. Op de camping zijn onze buren Engelsen, Spanjaarden, Letten, Polen, Belgen, Indiërs en Nederlanders.
Qua muzieksmaak zitten Ninke en ik dicht bij elkaar. De keuzes die we maken matchen 1 op 1. Keuzes moeten we absoluut maken omdat The Barn en Klub C (de twee overdekte podia) onherroepelijk dichtgaan als ze vol zijn. Hierdoor zien we een aantal bands niet die wel op het verlanglijstje stonden. Maar het gaat erom wat we wel hebben gezien. Onze overall top 5 is een top 6 geworden. Drie tot en met zes (in willekeurige volgorde) zijn geworden: Arcade Fire (een totaalbeleving van bizarre, gevoelige en wilde songs waarin je volledig wordt meegezogen), Foo Fighters (een heerlijke, eerlijke rockshow met Dave Grohl als stralend middelpunt), Prophets of Rage (hits, killer rifs, indrukwekkende nagedachtenis aan Chris Cornell en Killing in the name is larger than life) en Soulwax (de heavy metal van de dance scene, de beats komen in militaire precisie - drie drummers - tot ons).
Over de nummers twee en één zijn we eensgezind. Een dark horse op nummer twee: System of a Down. Die had ik absoluut niet aan zien komen. Maar SOAD pakt ons volledig is. De mix van Metallica en Soundgarden is superstrak, een en al power en het geluid is indrukwekkend goed. De twee zangers toppen het af met hun geweldige stemmen waarmee ze alle registers opentrekken. Nummer één: Radiohead. Ninke zei steeds: 'Radiohead live zien en dan kan ik vreedzaam sterven'. Dat sterven mag ze nog heel lang uitstellen maar vreedzaam zal het zijn. We stonden helemaal vooraan (in de 'pit') en wat hebben we genoten. Onbeschrijfelijk goed.
Waar ik ook intens van heb genoten is het samenzijn met Ninke. Vijf dagen met elkaar optrekken, op Planet Werchter, is een unieke belevenis geweest. Wat een herinneringen hebben we gemaakt.