191: A brilliant song
Panama is dit jaar 10 jaar geworden; het is een halfjaar geleden dat zoon Sybrand gevloerd werd door zijn blindedarm en afgelopen week zijn we samen naar a balladeer in Zwolle geweest. Je spreekt in raadsels hoor ik je mompelen? Ik ga het uitleggen.
In 2002 begon het te gonzen rondom de Amsterdamse groep van Marinus van Goederen: a balladeer. Ga maar na: ze winnen de 3FM BUZZ award, een jaar later de publieksprijs bij de Grote Prijs van Nederland en in 2004 leveren ze een enthousiast ontvangen EP af: Rumor had it. Hier staat het culthitje They've Shut Down Marks & Spencers op. De band treedt regelmatig op in voorprogramma's van succesvolle bands zoals Skik, Saybia en Keane. Als klap op de vuurpijl sluiten ze een deal met het majorlabel EMI voor hun eerste album.
Alle creativiteit wordt samengebundeld en komt op eersteling Panama (2006) terecht. Een hele batterij aan muzikanten verleent zijn medewerking (waaronder bassist Peter Slager van Bløf), er vinden opnamen plaats in Abbey Road, het artwork is subliem en dan hebben we nog de songs zelf. Daarover later meer; eerst de iconische hoes. Een zwart-witfoto van een ongeluk dat in augustus 1982 op de Duitse autobahn heeft plaatsgevonden. Een groep mensen staat om de brokstukken van wat ooit een caravan is geweest. De caravan van de ouders van Marinus. Marinus was toen 8 jaar. Zijn vader staat in het midden van de foto. De rest van het artwork bestaat uit vakantiefoto's uit de jeugdjaren van de zanger. Hoe persoonlijk en dichtbij kun je het krijgen.
Het vakmanschap maar vooral de echtheid straalt van deze pure popplaat af. Melodieus, kleine liedjes maar ook uitpakkend in steviger werk. Verbindend element is de beklijvende stem van Marinus. Er zijn drie singles van Panama getrokken, alledrie halen ze de mega top 50. Swim with Sam doorstaat de tand des tijds voor het grote publiek. Jaarlijks horen we deze plaat terug in de Top 2000 van Radio 2. Voor mij heeft Robin II eeuwigheidswaarde. Als ik de eerste zin hoor: 'well, it's been a few days now' word ik volledig in dit nummer gezogen. Het ontneemt me de adem: de piano, de stem, de melancholie. Robin II staat op de shortlist van mijn begrafenislijstje. Dat het caravanongeluk een krater heeft geslagen blijkt wel uit de clip die bij dit nummer is gemaakt.
Na de vliegende start zakte de successtory als een plumpudding in elkaar. Tijdens het concert wat a balladeer afgelopen donderdag in Hedon gaf zegt Marinus hierover met de nodige zelfspot: 'na Swim with Sam was het succes direct afgelopen'. Dat heet dus (te) vroeg pieken in je carrière. Ik vermoed dat dit de nodige frustratie, slapeloze nachten en 'where did I go wrong' gedachten hebben opgeleverd. Maar Marinus geeft niet op. Sindsdien heeft hij vier platen uitgebracht, geeft regelmatig (solo-)huisconcerten en doet nu een korte tour met een vierkoppige band.
Hoe gaaf is het om je als muzikant te bedenken dat je muziek er echt toe doet. Ik weet het, je kunt er geen droog brood van eten maar Sybrand heeft tijdens zijn ziekenhuisopname ontzettend veel steun gehad aan de muziek van a balladeer. En nu hebben we dus samen a balladeer live aan het werk gezien. De band verdient een veel groter publiek dan de kleine zaal (lees: foyer) in Hedon. Goede songs, veel dynamiek, publieksparticipatie en dat geweldige wapen: de stembanden van Marinus de Goederen. Prachtconcert.
Songschrijvers zijn altijd op zoek naar de perfecte song. Met Robin II heeft Marinus wat mij betreft zijn 'brilliant song' gemaakt. Hier mag hij de rest van zijn leven op teren. Dus die 'a balladeer revival' moet er komen!