187: Michael Jackson, Dire Straits, Adele en Dotan
In januari 2014 kwam de tweede plaat van de in Jerzalem geboren Nederlandse singer-songwriter Dotan Harpenau uit: 7 Layers. Wie toen had gezegd dat twee en een halfjaar later deze plaat in de top tien van best verkopende albums ooit in Nederland zou staan zou voor gek zijn verklaard. Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven.
Dotan is een vriendelijke, bescheiden man die met 7 Layers een plaat heeft gemaakt die bij zijn karakter past. Een intieme, autobiografische plaat die nergens moeilijk doet en lekker gemakkelijk weg luistert. Eigenlijk wat saai wordt wanneer de tweede helft aanbreekt. Door het gigantische en aanhoudende succes van de single Home wordt het album in de slipstream meegezogen. Maar daarmee bereik je nog niet het eclatante succes wat de plaat toch bereikt. Het kan ook niet aan de andere singles liggen (Fall, Let the River In en Hungry). Zij behalen niet de status van Home. Het zal een combinatie zijn van de uitstraling van Dotan, zijn veldtocht langs de zalen en festivals in Nederland en iets ondefinieerbaars waardoor de plaat maar door blijft verkopen.
Dotan mag in Nederland nu in één adem worden genoemd met Michael Jackson, Dire Straits en Adele. De verkoopaantallen van 7 Layers liggen in het verlengde van Thriller, Brothers In Arms en 21. Dat is in een tijd van streamen en illegaal downloaden helemaal een megaprestatie. Op de golven van het succes organiseert Dotan nu de 7 Layers Sessions. Een lovenswaardig initiatief waarbij nieuwe, onbekende singer-songwriters worden gepresenteerd.
Als liefhebber van lijstjes ben ik op zoek gegaan naar de top 10 van best verkochte albums wereldwijd. Ik heb verschillende versies gevonden. De grootste gemene deler daarvan is de nummer één: Thriller van Michael Jackson. Hét crossover popalbum voor een black and white publiek. Wat verder opvallend is dat veel van de albums afkomstig zijn uit de jaren zeventig, er verschillende muziekstromingen (hard- psychedelische- en classic rock, disco, pop en country) zijn vertegenwoordigd en dat er twee soundtracks in de lijst staan.
De hard- en psychedelische rockers worden vertegenwoordigd door Led Zeppelin (IV), AC/DC (Back in Black), Meatloaf (Bat out of Hell) en Pink Floyd (Dark Side Of The Moon). Met name AC/DC vind ik opvallend in dit rijtje. Dat is een kwestie van de een zijn dood .... Na het overlijden van Bon Scott dacht de band serieus aan stoppen. Men vond echter een nieuwe zanger, Brian Johnson, en men startte opnieuw. De fans waren zielsgelukkig met Back in Black. De soundtracks zijn van de films The Bodyguard (met Whitney Houston) en het roemruchte Saturday Night Fever met de Bee Gees in de muzikale hoofdrol. De vreemde eend in de bijt is de countrypopplaat van Shania Twain (Come On Over) die vooral in Amerika en Canada hoge ogen scoorde. Shania haalt me de woorden uit de mond met haar grootste hit: That Don't Impress Me Much.
De classic rock is afkomstig van Fleetwood Mac (Rumours) en The Eagles (Their Greatest Hits 71-75). Beide platen uit het midden van de jaren zeventig. Veertig jaar later is Dotan going his own way. Dit levert met 7 Layers een peacefull, easy feeling album op. Dotan van harte gefeliciteerd met deze nieuwe Nederlandse klassieker!