179: De Slachtemarathon
Doelstellingen formuleren, vervolgens een plan de campagne maken en ten slotte je stinkende best doen om het gewenste resultaat te behalen op het moment supreme. In het dagelijks leven zijn we hier continue mee bezig. Met sporten helpt mij een dergelijke strategie ook heel erg om tot iets te komen. Blijkbaar heb ik een stip op de horizon nodig.
Uit je comfortzone treden is ook zoiets. Natuurlijk had ik een mooie fietsklassieker uit kunnen kiezen maar dit keer ben ik voor iets heel anders gegaan: wandelen. Want dat levert ook nog eens quality time met Annewieke, een wandelliefhebster, op. Twee vliegen in één klap derhalve. De stip was snel gevonden: de Slachtemarathon. In Friesland een bijna tot mythische proporties uitgegroeid evenement dat eens in de vier jaar wordt georganiseerd en waar maximaal 15.000 deelnemers aan mee kunnen doen.
Een marathon dus: 42 kilometer en 195 meter. Met de auto doe je daar minder dan een half uur over. Op de fiets anderhalf uur maar lopend mag je daar toch wel negen uur, inclusief stops, voor uittrekken. Dat is best lang voor iemand die na een zondagmiddagwandeling van een uur blij is dat hij weer thuis is. Getraind moest er dus worden.
En dat hebben we gedaan. We hebben de afgelopen maanden onze actieradius steeds verder uitgebreid. Was eerst een rondje van tien kilometer al heel wat, langzamerhand hebben we onze grenzen steeds verder verlegd. Ik keek als een berg op tegen de klif van 25 kilometer maar door de ene voet voor de andere te zetten, om je heen te kijken en in gesprek te zijn met elkaar lukt het wonderwel. Het klinkt wat stoffig maar al wandelend kom je veel dichter bij de natuur, beleef je intenser wat je ziet en hoort.
Annewieke en ik hebben prachtige tochten gewandeld. Door de Lendevallei bij Wolvega, het glooiende landschap van Gaasterland, de stormachtige Lytse Doarpen Rintocht bij Easterein. De sfeer van de Elfstedenwandeltocht hebben we geproefd door met Roel mee te wandelen van Bolsward naar Franeker. En we hadden al een marathon in onze benen: de 3 Provinciënwandeltocht (startpunt Bakkeveen) waar we ook nog eens alle jaargetijden in één dag meemaakten.
De reis is vaak mooier dan het einddoel. Daar ben ik het in dit geval wel mee eens. Voordat we een stap hebben gezet hebben we al een jas uitgedaan. Lange wachttijden voor de start waardoor we pas om 11:30 mochten beginnen. De eerste twee uur niet ons eigen tempo kunnen lopen vanwege de massaliteit. Omdat we bijna als laatste starten waren de activiteiten onderweg al deels opgebroken (NB: Achlum, Reahûs en Easterwierrum voelden wel als een warm bad). De warmte gedurende de hele dag maken de laatste kilometers zwaar. Dit lijkt een klaagzang maar zo voel ik het niet. Ik wil het bestuur van de Slachtemarathon hartelijk bedanken voor de organisatie van dit evenement. Jullie hebben mij een geweldige reis bezorgd die ik voor geen goud had willen missen.
Ten slotte: alle deelnemers hebben een wensvlag ontvangen waar een boodschap, wens of gedachte aan toe kon worden vertrouwd. Hierbij de mijne:
Voor David Bowie en Prince
Dance on Heroes